Benim Kişisel Gelişim Yolculuğum

[sweeet]

Sevgili arkadaşlarım, sweeet artık göçebe hayattan yerleşik hayata geçiyor işte benim de bir günlüğüm oldu sonunda . Daha önce bunu yapmaya bir türlü fırsat yaratamadığım için özür diliyorum. Artık yerim, yurdum, adresim belli.

Benim Kişisel Gelişim Yolculuğum

2009 yılının Nisan ayında keşfetmişim bu harika siteyi. Siteyi keşfim sınav heyecanı telkinini tesadüf eseri bulmamla gerçekleşti. İlk olarak sınav heyecanı telkinini, suçluluk ve ego güçlendirici telkinleri indirdim. Tabi bu telkinlerle ilgili yapılması gerekenleri, kişilerde yarattığı etkileri, telkin metinlerini falan o günün verdiği heyecan ve farkındasızlıkla yüzeysel okudum. Neyi keşfettiğim hakkında hala en ufak bir bilgim bile yoktu o gün. Ne bilgim, ne de işe yarayacağına dair inancım vardı belki de. Sadece denemek istedim.(iyi ki de istemişim)

Telkinleri dinlediğim ilk dönem, ilk hislerim şöyleydi:

Telkinleri dinlerken yüzümde oluşan bir tebessüm. Arka fonda çalıyordu. O hafta duruşumun dikleştiğinin farkında vardım. Günde ortalama iki saat falan dinliyordum. Bu süreç toplam bir hafta sürdü. Ağlama etkisi yapabileceğini bile bilmiyordum. Gözlerim doluyordu. Neden bulamıyordum. Aslında tek istediğim telkin sınav stresini dinlemekti. Ayrıca Ego ve Suçluluk telkinin isimleri bile beni tedirgin ediyordu. O sıralar forum takip etme gibi bir kültürüm de olmadığı için neyi kaçırdığımı bilmiyordum. Oysa buradaki yazıları ilk günden daha dikkatli bir şekilde incelemiş olsaydım. iki yıl kazanmış olacaktım.

Neden Ego Güçlendirici ve Suçluluk telkilerinin isimleri bile beni tedirgin ediyordu?

Ego güçlendirici telkin için: O aralar egonun ne anlama geldiğini ne işe yaradığını tam anlayamamış olmam. Ego kavramını egoist kavramıyla bütünleştirmem, bencil olmaktan korkmam gibi yersiz duygular.

Suçluluk telkini için: Suçluluk dediğimde ise içimde bir yer iyi çocuk rolünü benimsediği için ben asla suçluluk duygusu hissedecek bir şey yapmam diyip suçunu örtbas ediyordu resmen. Bu kendimi kandırmaktan başka bir şey değildi. Birçok kez yaptığım yanlışlar için kendimi suçlayıp mutsuz ettiğim oluyordu. Kontrol bende değildi. En acımasız kendime davranıyordum. Sonuç olarak zaman zaman kendimi bu nedenlerle sevmiyordum. Sevdiğim zamanlarda ise suçlarımın üstünü örtüp iyi çocuk rolüme dönüyordum. Bu şekilde ders almadığım gibi de yeniden aynı hataları tekrar etme olasılığımı da canlı tutuyordum.

[sweeet]

Hayatımda hiç bu kadar fazla etrafına pozitif enerjiler yayan insanı bir arada görmemiştim. Harikasınız. O günden bu güne gidenler de oldu gelenler de, ben bu forumu bir aile gibi benimsedim. Burası kendimi iyiden de öte harika hissettiğim bir yer. Buradaki herkesi çok ve koşulsuz seviyorum. Olumlu düşüncelere sahip olanları da, gelişim için çabalayanları da hatta bu yolda vazgeçenleri bile. Herkesi olduğu gibi kabul ediyorum ve seviyorum. Forumu keşfettiğim için şükürler olsun.

[sweeet]

Bir yengeç burcu insanı olarak aşırı duygusaldım. Polyannacılık oynamayı ne kadar çok sevsem de çocukluk yıllarında her gün izlediğim acılı(bol acılı) türk filmleri, dinlediğim Sezen Aksu şarkıları ile hayatımı bağdaştırmam(resmen kendimi onların içinde bulmam) nedeniyle melankolinin diplerinde yaşayan bir ergenlik dönemi geçirdim. Sanki gözümün yaşı hiç kurumazdı.(daha da abartsaydımJ:)) ) Gözyaşımla kahkaham da komşuydu. Ağlarken güldüğüme hayret ederdi insanlar. Böyle bir dengesizlik içinde olsam da başarı odaklıydım. Dengeyi bulmak için de lise yıllarımdan beri psikoloji, kişisel gelişim ve başarı hikayeleri hep ilgi odağım oldu. Sonra fikirlerine değer verdiğim bir lise arkadaşımın tavsiyesi üzerine liseden mezun olduğum o yaz bu melankoli mendilimi bir kenara atmaya karar verdim. Yapabilirdim inanıyordum. 2006 yılında “Secret” kitabını da okudum. O günkü farkındalığımla kitaptan çıkadığım ana fikir mümkün mertebe her konuda olumluya odaklan, hayal et, şükret gibi temel düzeyde oldu. Öyle hayal panosu falan yapmadım. Hep yapayım dedim de kendi kendime şu erteleme huyum yok muydu?(vardı malesef) Neyse ki okumayı seviyordum ve eyleme geçemesem bile bilgimi arttırıyordum.(Beni anlatmaya yetmez ya bu kadarı yetecek şimdilik :)) )

[sweeet]

Hakkatten neler oldu ya? O kadar silik ki aslında dönüp geçmişe baktığımda. Eskiden geçmişe o kadar çok değer verirdim ki hiçbir şey unutmazdım. Bugün benim için iyi bir öğretmen olabilir ancak geçmiş. Bugünüm daha değerli. Benim için kayıp olan o iki yıl boyunca okumaya devam ettim(şükürler olsun). Kayıp olarak görmüyorum aslında sadece o an hazır değildim bu bilgi deryası için. Öyle düşünüyorum. Bu süre zarfında farkındalıklarımı arttırdım. Artık yavaş yavaş kontrolü ele almaya yaklaşıyordum. Egonun anlamını keşfettim. Bu süre zarfında benim için yaşanan en güzel gelişme egonun konuşmalarını yakalayabilmem oldu. Yakaladığım zaman değiştirebilirdim. Benim için olumlu olduğunu sanıp da olumsuz çalışmasına engel olabilirdim. Egomun olumsuz konuşmalarını susturmanın en kolay çözümü ise yeniden telkin dinlemek oldu.

[sweeet]

Aslında forumu bir süre daha sessiz takip ettim. Sonra da sessizliğimi 02.04.2011 tarihinde bozup yaşadıklarımı paylaşarak aranıza katılmayı seçtim. İşte ilk mesajım şöyleymiş :)):

http://www.hayatimdegisti.com/forum/...-iste-ben.html

Forumla tam anlamıyla tanışmadan önce sosyal fobi ile ilgili çok az bilgim varmış. Bende de gizli sf vardı sanki. Öyle ki bazen yorum yazmaya bile çekiniyordum, hatta günlük açmaya bile. Sonraları çekinmesem de kendime bir türlü fırsat yaratamadım arkadaşlarım bunun için tekrar özür diliyorum. Oysa ben artık kendimi sıkılmadan ifade edebilecek kadar güvene sahibim. Aslında sf dediğime bakmayın. Kendime güven sorunum hep oldu. Sonra ben bu sorunu başkalarının güvenini kazanarak aştım yani başkaları bana güveniyorsa ben de kendime güvenebilirim. Halbuki en başından yalnızca kendime güvenebilsem yeterli olacakmış. Oysa insan en iyi kendini bilir. Başkalarından onay almak niye kendini tanımak için?

“Bir şeyi başarmak için senin kendine inanman yeterli.”

Diğer insanların sana olan inançları da güç verir tabi ki.

İlk yazımı yazdığım o tarihten sonra artık herşeyin daha çok farkındaydım. Dinlediğim telkinlerin etkilerini gördüm. Diğer telkinleri de indirdim. Ertelemeyi bırak telkini, kendine güven, sosyallik arttırıcı telkinler benim için en faydalı telkinler oldu. Resmen eylem insanı oldum. 3 ay düzenli dinledim. Kalıcı etkileri de oldu geçen etkilerde hala ihtiyaç duydukça telkin dinliyorum. Ama olumlu düşünceyi hayat tarzı haline getirdiğiniz zaman kendi telkininizi sesli veya sessiz(içinizden yaptığınız konuşmalar) kendinize verebilecek hale gelebiliyorsunuz. Telkinleri dinlemek sadece işimizi kolaylaştırıyor. Forumu da okudum insanları tanımaya çalıştım. Elimden geldiyse yardımcı olmaya çalıştım, hala da öyle yapıyorum.

[sweeet]

Oyy ne zormuş biriktirip yazmak :)) Bu yıl 2011 yılı benim için gelişim dolu geçti. Yazacaklarımın hepsini yazsam günlük değil yıllık olur( “juger”cığımın kulakları çınlasın). Ben bu kadar yol almış olmayasdım özellikle bu yıl çoktan hayata küsmüş depresyon ilaçları alır halde bulurdum ya kendimi. Çok şükür öyle şeylere ihtiyacım yok ve güçlü durabiliyorum. En güzeli verdiğim tepkilere veya vermediğim tepkilere şaşırıyorum. Çok gerekmedikçe ağrı kesici bile almıyorum artık.

Ben bir kişisel gelişim yolcusuyum. Hayatı bir yolculuk olarak görüyorum.

[sweeet]

Olumlu düşüncelere sahip olmak ve bunu bir yaşam biçimi haline getirmek, olumsuz kelimeleri mümkün mertebe sözlüğümden çıkarmak, yaşamı farkındalık içinde yaşamak, laf olsun diye dilden değil kalpten şükretmeyi öğrenmek, düşüncelerimi kontrol edebilmek, mutsuzluğumla başa çıkabilmek, nedensiz vücut ağrılarımla başa çıkmak(nedeni stresti aslında biliyorum), öfkemi kontrol edebilmek, kendimi olduğum gibi sevebilmek, her zaman olumlu enerjilere açık olmak, gizli sf yi aşmak, geçmişi affetmeyi öğrenmek, zihnimi susturmak, tv izlemeyi bırakmak, gereksiz yorumlardan kaçınmak, vaktimi en verimli şekilde değerlendirmek...

Daha yapacaklarım var, hedeflerim var gerçekleştirmek istediğim.

Okumaya, öğrenmeye devam.

[Janer]

yolculuğun bitti bitecek :) .. sen tepedesin . en yukarıda .. yıldızlardan tek farkın onların kayma yani oradan inme ihtimali varken sen hep orada kalacaksın .. günlüğünde hep iyi şeylerin olması dileğiyle :)

[sweeet]

Ben hayatı yolculuk olarak gördüğüm sürece ve yaşadığım sürede bu yol bitmez bana göre.

[acemisirine]

Yolculugun daima istediginden ve bekledigindende hep daha iyi - daha güzel - daha ferahlatici - daha bilgilendirici - daha hayirli olsun