bu da Hatice'nin değişim günlüğü:))

[hatiicee]

Her şey güzel çok şükür:))
Bugün bir şey ürküttü beni yalnızca apartmanda bir komşuyla tanıştım,gece birileri geziyor apartmanda dikkat et falan dedi:(( Yalnızlık zor yalnızlık çekilir değil walla:((

[hatiicee]

İçimde tarif edemediğim bir duygu hayırlara gelsin inşallah:))

[serden geçti]

hatiicee Nickli Üyeden Alıntı

Bu gün anladım ki affetmediğim insan kalbimde mahkum kalıyormuş. Kendimin ve kalbimin rahat olabilmesi için kızdığım,üzüldüğüm hatta yanında sevgilisiyle gördüğümde içimin acıdığı insanı affetmeliymişim ki o kalbimden azat olsun bende önüme bakabileyim. ki her şeye rağmen artık onu da kendimi de affediyorum.Şu andan itibaren geçmişe değil geleceğe bakıyorum

Bir lise öğretmeni bir gün derste öğrencilerine bir teklifte bulunur:
-"Bir hayat deneyimine katilmak ister misiniz?"
Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul ederler.
-"O zaman, bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz verin"
Öğrenciler bunu da yaparlar.
-"Şimdi yarın ki, ödevinize hazır olun. Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!"
Öğrenciler, bu işten pek birşey anlamamışlardır. Ama ertesi sabah hepsinin sıralarını üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır. Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der
öğretmen:
-"Şimdi, bugüne dek affetmeyi reddettiğiniz her kişi için bir patates alın, o kişinin adını o
patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun."

Bazı öğrenciler torbalarına üçer-beşer tane patates koyarken, bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur. Öğretmen, kendisine "Peki şimdi ne olacak?" der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar:
-"Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken sıranızın üstünde? hep yanınıszda olacaklar."
Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar:
-"Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor."
-"Hocam, patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar tuhaf bakıyorlar bana artık."
-"Hem sıkıldık, hem yorulduk?"
Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir:
-"Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkum ediyoruz. Affetmeyi karşımızdaki kişiye bir ihsan olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir.


KONUYA İLİŞKİN GÜZEL Bİ HİKAYE... AF ETMEK ERDEMLİKTİR...

[hatiicee]

serden geçti Nickli Üyeden Alıntı

Bir lise öğretmeni bir gün derste öğrencilerine bir teklifte bulunur:
-"Bir hayat deneyimine katilmak ister misiniz?"
Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul ederler.
-"O zaman, bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz verin"
Öğrenciler bunu da yaparlar.
-"Şimdi yarın ki, ödevinize hazır olun. Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!"
Öğrenciler, bu işten pek birşey anlamamışlardır. Ama ertesi sabah hepsinin sıralarını üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır. Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der
öğretmen:
-"Şimdi, bugüne dek affetmeyi reddettiğiniz her kişi için bir patates alın, o kişinin adını o
patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun."

Bazı öğrenciler torbalarına üçer-beşer tane patates koyarken, bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur. Öğretmen, kendisine "Peki şimdi ne olacak?" der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar:
-"Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken sıranızın üstünde? hep yanınıszda olacaklar."
Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar:
-"Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor."
-"Hocam, patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar tuhaf bakıyorlar bana artık."
-"Hem sıkıldık, hem yorulduk?"
Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir:
-"Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkum ediyoruz. Affetmeyi karşımızdaki kişiye bir ihsan olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir.


KONUYA İLİŞKİN GÜZEL Bİ HİKAYE... AF ETMEK ERDEMLİKTİR...

Ne kadar güzel bir hikaye çok teşekkür ederim:))Artık yüklerimi attım:)) Zincirlediklerim de bende özgürüz artık:)) Şükürler olsun:)))
Ve teşekkür ederim sayende nerede olduğumu gördüm.Çünkü bu yazıyı bir kaç ay önce yazmıştım.Okuyunca gözlerim doldu..DEĞİŞİM HEPİMİZLE BİRLİKTE OLSUN İNŞALLAH:)))

[serden geçti]

rica ederim.. yazını okuyunca hoşuma gitti. hikaye ile yaptıgın erdemlıgı desteklemek istedım :))

[hatiicee]

Uzun zamandır yazmamışım günlüğüme :( Yazmadığım zaman içinde tiyatro kursuna, dansa ve gitara gittim.Gitardan yeni bir ritim ve akor öğrendim.Çok zor ama bu fa'ya basmak yaa:(( Parmaklarım çok acıyor artık:(( onun dışında bol bol kitap okuyorum ve diksiyon tekerlemesi öğreniyorum:)) Dün akşam 6da uyuyup kalmışım ama gece saat 1de uyandım sonra 2.30da tekrar uyumuşum maşallah nerdeyse 11 saat uyudum:)) Şifa çemberi kaldı ama çok üzüldüm:((
Çok şükür her şey yolunda.İyi ki bu siteyi bulmuşum:))

[hatiicee]

Canım günlüğüm merhaba;
Biliyorsun hala ben olma yolunda yavaş yavaş ilerliyorum.Artık koruma kalkanım sadece ben istediğim zaman kalkıyor biliyor musun?Telkinler bittiğinden beri hep olumlu tepkiler alıyorum:)))
Çekirdek inanç telkinlerine ara vermiştim yaa bugün tekrar başladım ve tekrar 52 günlük sürede dinleyeceğim.Telkinlerimi seviyorum:))
Veeee bugün dolunay çalışması yapacağım.Dilekler veee olumsuzlukların yakılması.İlk defa yapacağım ve bana iyi geleceğini biliyorum:))
Şükürler olsun...

[hatiicee]

Hayattaki güzellikler bir kedinin bakışında bir arkadaşın alosunda olabilirmiş, en önemlisi de nefes almakta.Şükürler olsun yaşadığımız her ana..

[heromaster]

Kedileri bende çok severim... bi cafe de yemek filan yerken hep beni bulur keratalar..bende tabi güzellikle karşılıyorum.. bazılar çok talı oluyo ...güzel oluyo ...:))

[hatiicee]

Buraya ikinci defa gelişim aşk acısındandı. Çok değil daha 4-5 ay öncesi.Onu unutamıyorum vs. vs. hayat mı değişti ben mi değiştim ya da değişen ne bilmiyorum.Şu an o nişanlandı ama onu biliyorum.Veeee 4-5 ay önce ölüyorum bitiyorum dediğim insana neden o kadar soğuk gözlerle baktım bilmiyorum.
Hani hiç bir karşılaşma tesadüf değildir derler ya onun karşıma çıkma nedenini buldum bugün.Ondan sonra tekrar sevebileceğimi anladım, bu siteye tekrar geldim ve telkinleri tekrar dinlemeye başladım, en önemlisi de çekirdek inanç çalışması yaptırıp kendimle yüzleştim.Bu benim için şer ya da hayır diye ön yargıyla bakmamak lazımmış hayata.Çok şükür her gün farklı bir şey öğreniyorum.Şairinde dediği gibi daha gidecek çok yolumuz var güzel günlüğüm :)))