Güzel Gelişmeler :)

[kediiicik]

Öfkemi kontrol edemiyorum,içimi kemirip duruyor. Öfkem bazen o kadar yoğun oluyor ki etrafıma kendime zarar vermek istiyorum. Zarar verdikçe artıyor,sonra ağlama krizine giriyorum. İçimde inanılmaz bir öfke var ve bundan kurtulamıyorum.

[ßyKuS]

Neden insanlara öfke duyuyorsun ki ? Onlar sana ne yaptı ? Sen kendini ifade edemediğin için çevrene, ailene karşı öfkelisin. Önce kendini ifade etki, sonra kurtulabilesin öfkenden... Kendinle sesli konuş, neden sinirliyim, gib sorular sor kendine ? Daha iyi birisi olmak için neler yapabilirim diye sorgula. Yada öfkemden kurtulabilmek içi neler yapmalıyım ? Geç ayna karşısına anneni hayal ederek konuş, kız, bağır, öfkeni kus içindeki öfken sönene kadar.

[bbb]

kediiicik Nickli Üyeden Alıntı

Öfkemi kontrol edemiyorum,içimi kemirip duruyor. Öfkem bazen o kadar yoğun oluyor ki etrafıma kendime zarar vermek istiyorum. Zarar verdikçe artıyor,sonra ağlama krizine giriyorum. İçimde inanılmaz bir öfke var ve bundan kurtulamıyorum.

dinlediğiniz telkinlerin içinde, sakin olacaksın veya sakin kalacaksın vb. gibi bir beyan varsa, alışana kadar bir süre böyle yapar ve sonra normale döner (incelerseniz, bazı telkin içeriklerinde var.. örn: sosyallik arttırıcı telkinin son satırlarında... telkinleri dinledikçe, sinirlendiğiniz konular açığa çıkıyor ve sakinlik gibi cümlelerle karşılaşınca, öfke boyutu büyüyor... )... bu nedenle bir süre, kendinizi zorlamadan ama yorulana kadar spor yapın ki (en azından öfke kontrolü sağlayana kadar), öfkelenecek haliniz kalmasın.. zaman zamanda, çıplak ayakla bir süre toprakta dolaşınki, üzerinizdeki elektrik boşalsın... (bu arada, özellikle suçluluk telkinini bir süre eklerseniz, daha rahat atlatabilirsiniz...)

karar sizin... / sevgiler...

[kediiicik]

Teşekkür ederim tavsiyeleriniz için

[kediiicik]

Bugün okula gidip tm ye geçtim. Yeni insanlar,yeni bir sınıf,sonra yeni bir dershane.
Bakalım neler olucak

[bbb]

kediiicik Nickli Üyeden Alıntı

Bugün okula gidip tm ye geçtim. Yeni insanlar,yeni bir sınıf,sonra yeni bir dershane.
Bakalım neler olucak

size başarılar diliyorum... umarım, zamanınızı iyi kullanıp (boşa geçen zamanı, telafi etmek zordur.. bu nedenle zamanınızı, dikkatli kullanın.. ), değerli ve doğru bilgilerle yaşamanıza yön verip, mutlu olursunuz...

sevgiler.../ saygılar...

[kediiicik]

bbb Nickli Üyeden Alıntı

size başarılar diliyorum... umarım, zamanınızı iyi kullanıp (boşa geçen zamanı, telafi etmek zordur.. bu nedenle zamanınızı, dikkatli kullanın.. ), değerli ve doğru bilgilerle yaşamanıza yön verip, mutlu olursunuz...

sevgiler.../ saygılar...

Güzel dilekleriniz için çok teşekkür ederim

[kediiicik]

Erkek kardeşim bana durduk yere,şakasına, ya da ciddi sürekli vuruyor. Ve eli ağır olduğu için canımı yakıyor,karşılık veremediğim için de öfkeleniyorum. Ona kaç defa vurmamasını canımın acıdığını söyledim. Hatta annemlerin yanında bile ikazda bulundum ama hala devam ediyor. Daha az önce oldu. Her defasında onunla bir daha konuşmucağıma dair karar alıyorum, ama kinci biri değilim,napayım hemen barışıyorum. Kendi bu durumun farkında değil tabi ama giderek ona öfkeleniyorum.
Sırf bu yüzden de değil hayatıma çok fazla müdahale ediyor. Normalde benden 1 yaş küçük ama büyük gösterdiği için her şeyime karışıyor. Sosyal hayatım pek yok zaten. Yine de o bir yolunu bulup her durumda bana karşı durmayı çok iyi biliyor ve annemleri de kışkırtıyor. Bana kendi istediklerini yaptırıyor, hadi kavga çıkmasın, hadi kardeşimle iyi geçineyim diye yapıyorum. Benim isteklerime gelince aynı şey söz konusu olmuyor.
Ve bana laf arasında da olsa ciddi de olsa sürekli hakaret ediyor. Onunla ilişkim beni çok fazla yoruyor. Hayatımdan da çıkaramıyorum, her gün yüzünü gördüğüm insan.
Bilinçaltımdaki hangi sebepten onunla bu halde olduğumuzu bilmiyorum. Olumlu düşünmek istiyorum, kendime onunla ilgili telkinler vermek istiyorum ama içimdeki bir şey buna engel oluyor. Ondan nefret ediyorum sırf bana böyle davrandığı için beni kaybediyor.
Ona inat da değişmek istiyorum. Gerek fiziksel olarak gerekse kişisel. Vay be ablama bak sen demesini istiyorum. Ondan daha üstün olmak istiyorum.
Aslında içten içe onunla kendimi kıyasladığımı biliyorum. Bunun için de ailemi suçluyorum. Küçük yaşlardan beri hep kıyaslandım. Hem kardeşimle hem çevremle. "Kardeşin senden daha zeki." "Bak şu annesine ev işlerinde yardım ediyormuş, sen hiçbir şey yapma zaten" "Başkalarının çocuklarında görüyorum ben saygı ne demek, annesine karşı sevgi gösteriyor" Belki de bu yüzden insanlarla hep kıyasladım kendimi. Kendi kafama göre tarttım biçtim onları. Bütün o değerlendirmelerden sonra eğer benden üstün olduğuna karar verdiysem o kişinin yanında utangaç oldum, çekingen davrandım. Eğer benden düşük olduğuna karar verdiysem yanında rahat oldum.
Konudan konuya atlıyorum ama içimde o kadar birikmiş şey var ki. Değişmek istiyorum diye bağırmak istiyorum. Değişmek, değişince de beni kıran, yoran insanlara bunu kahkaha atarak göstermek istiyorum.
Affetmek istiyorum, kendimi, başkalarını. Bu içimdeki şey beni yoruyor çünkü.
Bir okyanustayım ve kıyıyı bulamıyorum. Dahası yüzmeyi bile unutmuşum. Olumsuzluklar birlik olmuş denizin dibine çekiyorlar beni. Ya bırakıp böyle çırpınarak yaşıcam, ya da yüzmeyi öğrenicem. Yüzmeyi öğrenmek istiyorum. Kıyıya uzanıp denizin sesini oradan dinlemek, güneşin sıcaklığını oradan hissetmek istiyorum.
Her defasında böyle kuvvetlice değişme isteği geliyor. Ama nedense yapamıyorum bir şeyler bana hep engel. Hep erteliyorum kendimi. Acaba değişmeyi gerçekten istiyor muyum diye sorguluyorum kendimi o zaman.
Değişime ne kadar açığım?

[kediiicik]

Bu gece sebepsiz yere durdum ağladım. Rahatladım mı,hayır. Daha fazla ağlamam lazım, içimdeki şu şeyi tamamen kusmam lazım.
Dalgalanma mı yaşıyorum yoksa hala olduğum yerde kaldığım için mi böyle? Neden bu geceyi böyle geçiriyorum? Neden mutsuzum,huzursuzum? Neden kendimi umutsuz hissediyorum? Nasıl geçicek?

[kediiicik]

Herkes mutlu olsa keşke. Değer verdiğim vermediğim herkesin mutlu olmasını istiyorum. Arkadaşlarımın hüzünlenmesine dayanamıyorum. Dertlerimizi anlatırken birden onunkileri sahipleniyorum. Onun adına da oturup ağlıyorum. Sonra benim böyle sorunlarım yok diye şükrediyorum ve sonra böyle düşündüğüm için kendimden utanıyorum. Tuhaf bi gece, keşke uyuyabilsem