Cevap: Sevgili günlük
 

Her zaman benim konuşmam gerekmediğini anladım.Bazen iyi bir dinleyici olmakta lazım.Dinleyip gerekli yerlerde cevap verince ön plana çıktığımı da gördüm.Bakalım.Bir kitap buldum.İçindeki bilgiler çok işime yarıyor.Adı,Dil zekası (lq), Abdullah yılmaz'ın tavsiye ederim :)

Cevap: Sevgili günlük
 

Günlerim çok boş geçiyor.Hep bilgisayar başındayım.Hep anime izliyorum.Benim şöyle bir yapım var: bir şeyi yapıyorsam çok uzun saat onunla ilgileniyorum.Mesela anime izlemeden önce tüm zamanımı kitap okuyarak harcıyordum.Ama artık bu huyumdan vazgeçmek istiyorum.Yapacak hiçbir şeyim yok o da başka bir durum. Ders çalışacağım diyorum,yapmıyorum.3 ay tatilin bir ayı ne yaptın diye sorarsanız: Bilgisayar başında oturdum+bilgisayar...+bilgisayar.Bundan nasıl kurtulabilirim? İyice asosyal olmak istemiyorum.Önerisi olan var mı? Yardımcı olursanız sevinirim.

Cevap: Sevgili günlük
 

aynı durumdayız bende koyu bir animeciyim y789 şöyleki bu durum üstünde oturup düşündüm suç bizde değil bizimde bir sosyal hayatımız yakın arkadaşlarımız hayatımız iyi gitseydi zaten bu durumda olmazdık o yüzden boşverip izlemeye devam edebiliyorum itachinin bir sözü vardı "yapraklar dans ederken bir tanesi ateşe düşer" ha diyebilirsinki bu bizim elimizde sanırım elmizde olan şey bu dünyadaki insanlar için geçerli değil :)

Cevap: Sevgili günlük
 

Bence bu beceremediğimiz sosyal ilişkilerden bir kaçış yolu.Sorunlarla yüzleşmektense kaçıyoruz.Çünkü böylesi daha kolay.Güzelim animeyi bırakıp insanlar arasında bir yer edinmeye çalışmak yorucu geliyor.Asıl sorunda bu, sanırım çok üşengecim. Okul zamanı en azından bu bir zorunluluktu.Şimdi istersem arkadaşlarımla buluşurum istersem buluşmam.Tercih meselesi. Hep tercihlerden kaybediyorum zaten. Saçma olduğunu bile bile aynı şeyi yapmaya devam ediyorum.Sonrada değişmek istiyorum diyorum. Çaba göstermeden nasıl değişebilirim ki? Kolay olanı değil zor olanı seçmek lazım. Konuşmak kolay iş icraatta.

Cevap: Sevgili günlük
 

haklısın seninki en azından tercih meselesiymiş benim istediğim zaman buluşabiliceğim arkadaşım olmadığından kendi halimdeyim çok doğru söyledin bende sürekli konuşurum icraat yok yada bu telkinlerle manipüle oluyor ondan ses çıkarmıyorumdur

Cevap: Sevgili günlük
 

Bence telkinler destekliyor sadece.Önemli olan senin bir şeyler yapabilmen.Kendimizi aşabilmemiz lazım.Hayırlısı :)

Cevap: Sevgili günlük
 

Dünya artık boşlaştı.
Etrafta insan kalmadı.
Herkes başkalaşım geçirdi.
Kimi oldu tilki,kimisi de kurt.

Duygular kifayetsiz kaldı.
Üzüntüden kafayı yiyen çoğaldı.
Bunu kimse görmeyince,
İnsan insan olmaktan çıktı.

Gözyaşları damla damla
Herkes bu aralar satışta
Bunun fiyatı iyiymiş.
Aa satılık olan bizmişiz.

Gözyaşları damla damla
Herkes bu aralar satışta
Etiketler çoğaldı fazlaca
İki çıkarcılık alana
Bir tane bedava.

Cevap: Sevgili günlük
 

En yakın arkadaşımla olan tüm ilişkimi bitirdim. İkimizde birbirimizi çekemiyorduk.Ancak ben içime atıyordum hep üzmemek adına.O ise hep beni kıskandırma peşindeydi. Sürekli beni satan ve bana basarak yükselen biri. 3 yıllık arkadaşlığımız bitti. O kadar zaman.Üzülüyorum.Acaba gerçekten doğru şeyimi yaptım diye.

Cevap: Sevgili günlük
 

Görüp duyduklarım
Ağlayışlarım
Kırılma noktası yok muydu ?
Hala aynı mehtap,aynı geceler

Duydum ama duyuramadım
Sesler bastırdı düşüncelerimi
Ya kalbim?
Artık dinleyemez oldum.

Bir dünya bir ülke
Artık yetmez oldu gözüme
İkincisini mi yaratsam?
Acaba bu geceden mi başlasam?

Son umut son duyuş
Derin sessizlik,derin uyuş
İkinci yakın artık
Ne güzel gözüktü gözüme
Bitmek bilmeyen sonsuzluk.

Cevap: Sevgili günlük
 

Okulda herkesle eşit derecede bir yakınlık kuran bir kız, öğretmenlerle ya da sınıftakilerle rahatça ve özgüvenli bir şekilde konuşan bir kız, Sınıfta tek oturan ama yinede yalnız olmayan bir kız, kimseye muhtaç olmayıp kendi kendine yetebilen bir kız, herkesle iyi anlaşan güler yüzlü bir kız, ilgiyi üstünde toplayan bir kız, kendine güvenen bir kız, doğal ve rahat bir kız.Tam olarak böyle bir kız olmak istedim son 3 yılda ve istiyorum da. Ama bir türlü kabullenemiyorum kendimi. Nasıl biri olduğumu , ne gibi özelliklere sahip olduğumu bilmiyorum. Hep özendiğim kişiler gibi olmak istiyorum. İlgi çekmek istiyorum ama utangaçlığımı göz ardı ediyorum. Kendi kendime yetebilmeyi istiyorum ama ille de birine bağımlı olma huyumu göz ardı ediyorum. Kendime güvenmeyi istiyorum ama kendimi sevmiyorum. Herkesle iyi anlaşmak istiyorum ama insanlardan korkuyorum. Doğal olmak istiyorum ama ne yapacağımı bilemeyerek sonunda yapmacık davranıyorum. Güler yüzlü olmak istiyorum ama kafamdaki olumsuz sesleri düşünürken gülmek gelmiyor içimden. Özellikle de olayları büyütüp beni depresyona sokan huyumu göz ardı ediyorum. Ne yapmalıyım tam olarak bilmiyorum. Büyük beklentilerle telkinlere sarılmış durumdayım. Asla pes etme diyorum daha başlamadan pes ediyorum. Çok umutsuz ve depresifim. Ne yapmalıyım arkadaşlar?