Cevap: Sevgili günlük
 

İnsanlarla bir arada olmaktan mutluluk duymuyorum. Neden? Çünkü benimle ilgilenen bir iki kişi dışında kimse yok. Neden insanların ilgisine muhtacım bu kadar. Ne zaman bir birey olarak ayakta durabileceğim?

Cevap: Sevgili günlük
 

Ah keşke dediğinizi yapabilsem. Uzun zamandır başka insanların düşünceleriyle hareket ediyorum. Dediğiniz gibi kendimi beğendirmeye çalışıyorum. Bir kişinin bana laf atması benim moralimi alt üst ediyor. Çöküyorum, o kadar büyütülecek bir şey olmasa da. Nasıl aşacağım bunu? Kendimi nasıl seveceğim?

Cevap: Sevgili günlük
 

Önce bu düşüncelere neyin sebep olduğunu bulmalısın. Nedir sende hoşuna gitmeyen? Neyi beğenmiyorsun? Kilonu mu? saçını mı? yüzünü mü? Neden insanların seni beğenmeyeceğini düşünüyorsun? Elbetteki her insan olumsuz yorumlara üzülür,morali bozulur,motivesi düşer bu gayet normal. Ama önce sen kendini kabul etmelisin. Değiştirebileceğin şeyleri değiştirebilirsin. Mesela saç şeklini, giyim tarzını gibi ama değiştiremeyeceğimiz şeylerden, mesela sağlığımızın kötü olması gibi kötülüklerden korusun Allah ve bugünlerine şükürler olsun. İyi örnekleri görürken, Çaresiz,kimsesiz ve geri dönüşü olmayan hastalıklara yakalana insanları da görmelisin ve tekrar aynaya bakmalısın. Dış görünüşlerine bakarak değerlendirme insanları. Onların çok iyi görünmeleri senden daha iyi olduklarını göstermez. Hepimiz insanız başımıza her şey gelebilir, önemli olan çözümünü bulmaya çalışmak.. actionsmile

Cevap: Sevgili günlük
 

Teşekkür ederim tavsiyeleriniz için :) Uygulamaya başlayacağım bugünden itibaren :)

Cevap: Sevgili günlük
 

Uzun zaman olmuş foruma girmeyeli. Yaşamımda neler oldu? Öncelikle mezun oldum. Ancak istediğim yeri tutturamadığım için yeniden hazırlanıyorum. Sosyal yaşamıma gelirsek. İnsanlar hakkında şöyle bir kanıya vardım. Ne kadar verirsen o kadar alırsın. Ayrıca her şey kendini olduğun gibi kabul ettirmekte. Hatta buna hiç gerek yok. Sen olduğun gibi olunca seni otomatik olarak o şekilde kabul ediyorlar. Kimse hakkında kötü düşünmüyorum. Herkese sevgiyle yaklaşıyorum ve en önemlisi sık sık gülümsüyorum. Bazı şeyleri aştığımı düşünüyorum. Karar almakta zorlansam da bunu da tam bağımsız bir birey olunca aşacağımı düşünüyorum. Hiç mi telaşa kapılmıyorum? Eski düşüncelerim aklıma geldiği zamanlar da oluyor. Özellikle yalnız olduğumda. Hala çok yakın olduğum birisi yok. Ama ben hayata küsmeyip herkesle konuşmaya çalışıyorum. Sınıfımız az kişi de olsa. Hatta bu benim için büyük bir artı!


Şu aralar fark ettiğim şeylerden birisi de gün içerisinde modumun çabuk düşmesi. Bu tür durumları en yakın lavaboya koşturup aynada ihtiyaç duyduğum sihirli cümleleri söyleyerek aşıyorum. Seni seviyorum! gibi.


Bir de esmaül hüsnalardan Ya Allah, Ya Vedud(400 kere özellikle) ve Ya Muhsi'yi zikrediyorum. Ya Vedud insanların içinde daha rahat ve kendim gibi olmamı sağlıyor diyebilirim. Ben bunlara muhteşem üçlü diyorum :D
Hayatım güzel gidiyor. Benimki gibi sizin hayatınızın da güzel olması dileğiyle görüşürüz :)