Sevgili günlük

[Kararli3521]

Yeni bir şey keşfettim. Tanıdığım tüm aslan burçları benim yaşlarımda hep içe kapanık, çekingen bireylermiş. Sonradan açılmış hepsi. Acaba bende mi öyle olacağım diye düşünüyorum. Ailem de bunu destekliyor. Ama bilemiyorum. Bende içimden gelen her şeyi çekinmeden, utanmadan söylemeyi istiyorum. Ya da insanlarla samimi olabilmeyi. O gün ne zaman gelecek?

[Kararli3521]

Bir insan nasıl hiçbir gelişme göstermez? Acaba ufak değişimler oluyor da ben mi farketmiyorum. Ayrıca konuşmadığım arkadaşımla yeniden barışmak istiyorum. Ama onunla arkadaşken daha fazla strese giriyordum. Şimdi kimseye bağlı değilim. Fakat yalnızım. Zaten gururumdan arayamam o başka bir durum. Bazen mesaj atmak için elim telefona kayıyor. Sonra gururum engel oluyor. Sınıfımda samimi sayılabileceğim 3 arkadaşım var. Onlarla da tam olarak kendim olamıyorum. Kısacası herkese mesafeliyim. Ama yakınlık kurmak istiyorum. Sonuç olarak da başaramıyorum.

[Kararli3521]

Uzun zamandır yazmamışım. Uzun zamandır telkinleri de dinlemiyorum. Neler oldu derseniz aynı şekilde devam. Okulda sevdiğim iki arkadaşım var. Ama sorun arkadaşımın az olması değil. Bu sorun değil zaten. Sorun şu ki hala rahat olamıyorum. Gün içerisinde mutsuzum. Aileme ve bilgisayara kavuşunca mutlu oluyorum. İnsanları seviyorum ama mesafeliyim, ciddiyim. Ama aslında bunların hiçbiri değilim. Gerçek kişiliğime çok uzağım. Mutlu, neşeli ben okulda pof diye sönüyor. Emin olduğum şeyler hakkında bile tartışamıyorum. Bu benim eksikliğim mi yoksa sorunum mu bilemiyorum. Ama şunu söyleyebilirim ki ev dışındaki hayatımı sevmiyorum, sevemiyorum. Yine de vazgeçmeyerek yeniden telkinleri dinlemeye başlayacağım. Fazla da umut bağlamak istemiyorum telkinlere. Neler değişecek bakalım.

[Kararli3521]

Daha içten gülmeye başladım sanırım. Bu telkinin etkisi mi bilmiyorum. İnşallah artarak devam eder.

[Kararli3521]

YGS'yi atlattım. Şimdi sıra LYS de. Bu aralar pek takmıyorum sorunlarımı. Bir de hayatta mutlaka sahip olman gereken şey kendine güvenmiş bunu keşfettim. Acı bir şekilde değil ama.Örnekleriyle fark ettim. Kısacası bu aralar iyiyim. Olumlu düşünmeye çalışıyorum ve biraz başarıyorum da. Her şey güzel olacak inşallah :)

[Kararli3521]

Her şey güzelken YGS sonucum ve ufak tefek şeyler yüzünden moralim alt üst oldu. Sürekli ağlayasım var ve kendime güvenim yok oldu bildiğin. Kötüyüm. İnşallah aşarım bu durumu. LYS ye daha çok çalışacağım. Benim için hayırlısı olsun inşallah.

[Kararli3521]

Bir de sürekli insanların beni yönetmesinden nefret ediyorum. Ama ben izin veriyorum onların beni yönetmesine. Gel gidelim diyor, gidiyorum. Kalk diyor kalkıyorum. Ayrıca aslında beni pek sevmeyen birilerine yaranmaya çalışıyorum. Biraz aptalım da sanırım. Nefret ettim. Bana ne oluyor bugünlerde hiçbir fikrim yok. Belki de ben sorunlarımı aştım aştım diyordum ama aslında aşamamışım, sadece olumsuz bir şey yaşamadığım için rahatmışım. Şimdi olumsuz bir şey yaşadım ve dağıldım. Bu kadar güçsüz olmamalıyım. Of olumsuzlukla dolup taşıyorum şuan.

[Kararli3521]

Uzun zaman sonra tekrar buradayım. Neler oldu? Fazla bir şey yok. Her zamanki gibiyim. Arada olumsuzluklar yaşıyorum ve şunu öğrendim ki bir olay olduğunda ya da insanların içinde kendimi kötü hissetmeye başladığımda o ortamı terk edersem, biraz sakinleşip geri dönersem o durumu atlatıyorum. Hala olmak istediğim kişi değilim. Belki de benim sorunumun çözümü de budur. Kendimi kabullenmem. Ama şöyle bir şey var. Bir insan her zaman aynı kişi olmaz ki. Günler geçtikçe değişir, olgunlaşır. Belki de böyle aşacağım kendimi. Yalnız bırakmayacağım telkinleri gün gelir aşarım diyerek. İnatla dinlemeye devam edeceğim. O gün geldiğinde de benden mutlusu yok :) O günün çabuk gelmesi dileğiyle :)

[Kararli3521]

O kadar olumlu şeyler yaz ama yine de mutsuz ol. Ne kadar saçma. Şu hayata dostum diyebileceğim kimse yok. Ailem dışında beni seven biri de yok. Ne kadar kötü insanların kalplerine dokunamamak. Ben izin vermiyorum ki onlarda versin. Utanıyorum, kasıyorum. Kimseye gerçek beni gösteremiyorum. Evdeki saçmalıklarımı, neşemi dışarıda gösteremiyorum. Yarın bir etkinlik var ve ben sırf bu yüzden gitmeyeceğim. Hiçbir insan kazanamamışım. Karşılıklı sevgi alışverişi yapabileceğim kimse yok. Hep ben veriyorum, hep ben. Geri dönüşte olmuyor kimseden. Telkin listemi de başa sardım. Suçluluk, ego ve topluluk önünde konuşma dinliyorum. Umarım faydasını bir an önce görürüm.

[sbl06]

Merhaba :)
Eğer sakıncası yoksa kendi düşüncemi yazmak isterim..

Neden insanlara kendini beğendirmek zorunda hissediyorsun? Hiçbir şey senden önemli değil!! Etrafındaki insanların sana onay vermesi, seni beğenmesi yerine sen etrafında kimin olmasını istiyorsun o önemli bence. O insanların senden ne gibi üstünlükleri var ki seni beğenmeleri gereksin? Ya da onlar ne derece mükemmel ki sen onlardan daha değersiz olasın?
İnsanları tanıdıkça kendinin ne kadar önemli olduğunu göreceksin merak etme :) Kendin gibi ol ve düşüncelerini rahatça ifade et. Bırak beğenmeyen yanında olmasın ama sen kendin gibi olmanın mutluluğunu yaşa. Göreceksin ki seni sen olduğun için seven, yanında olmak isteyen insanlar çoğalacak..