02 Ağustos 2008
çok geç uyandım bu sabah...
bir bardak çay bir kaç lokma kahvaltılık bişey yer yemez çıktım dışarı....
küçük bir gezinti (çok sıcak ve siyah giyindiğim için yandım) döndüm....
bu gün çok zor bir günüm...
hayatımın en zor günlerinden biri de diyebiliriz....
yerdemiyim göKtemiyim bilemiyorum...
tek bildiğim bu günler geçecek bunlar yaşanmak zorunda....
daha zorlarını atlattım ben...
bununda üstesinden gelebilirim...
aslında olan bitenin çok değeri olmayabilir...
ben çok değer verdim belkide...
bir başkası için sıradan olan şeyler beni çok üzüyor maalesef....
bir zaman sonra bu satırları tekrar okuduğumda kendimi daha iyi anlayacağım belkide...
belkide yaşanması gereken beni güçlendiren...
kabuğumu biraz daha kuvvetlendiren şeyler yaşıyorum...
yinede iyi şeyer buluyorum içinde...
ya bu duygulardan yoksun olsaydım... (kesin daha kötü hissederdim)
hadi defterim sakla sırlarımı sen satırlarımın arasına sıkışmış sözlerimden haber verirsin bana...
tekrar görüşüne kadar hoşçakal...
ÇOCUKLAR GİBİ
Bende hiç tükenmez bir hayat vardı
Kırlara yayılan ilk bahar gibi
Kalbim hiç durmadan hızla çarpardı
Göğsümün içinde ateş var gibi
Başını göğsüme sakla sevgilim
Güzel saçlarında dolaşsın elim
Bir gün ağlayalım bir gün gülelim
Sevişen yaramaz cocuklar gibi
Hissedince sana vurulduğumu
Anladım ne kadar yorulduğumu
Sakinleştiğimi durulduğumu
Denize dökülen bir pınar gibi
Sözün şiirlerin mükemmelidir
Senden başkasını seven delidir
Hüzün çiceklerin en güzelidir
Gözlerin bilinmez bir diyar gibi