mutluluk bana yabancı

[redspark]

@shamanic
ne diyeceğimi ne cevap yazacağımı bilmiyorum okadar güzel okadar samimi cevap yazmışsınki ben şimdi ne yazsam boş gibi geliyor bana seni bukadar doğal yapan ne anlamadım o kadar sevgi dolu o kadar barışıksınki hayatla bu kadar sıkıntının ardından sana hayran olmamak elde değil dikkat ettiysen ben daha adımı bile açıklayamıyorum sitede ama sen bu cevabınla beni çok şaşırttın acaba bende bukadar insanlara güvenli olabilecekmiyim ben bu siteyi ekşi sözlükte sorunumun sosyal fobimi yoksa başka sebebimi var araştırırken (atakan) arkadaşımızın hikayesini okuduktan sonra siteye üye oldum hiç düşünmeden okadar güzel gelmiştiki site bana yanılmadığımı senin bu cevabınla bir kez daha anladım umarım zamanla bir birimize daha çok yardımcı oluruz sevgiler

şimdi geriye dönüp baktığımda, hayatım boyunca hep birlerinin yanında olmaya çalışmışım..ve unutulmuş..

ben fazla çocuk bakamam demişim tek çocuk yapmışım..4 çocuk büyütmüşüm..amaan her koyun kendi bacağından asılır demişim...hata yapan ve bunun ceremesini çeken arkadaşımın yanında olmuşum..teselli etmişim..elimden geldiğince maddi ve manevi destek olmuşum..vs ..vs...bu yaptıklarımı asla hatırlamamış çoğu..peki ben hiç yalnız kaldımmı..hayır...tanıdığım 100 kişi içinde benim yardıma ihtiyacım olduğunu düşünenler..derin depresyonda olduğum için, zilimi çaldıklarında kapımı açmadığım halde, telefonu beni rahatsız etmeyin diye yüzlerine kapattığım halde..konuştuğumdada resmen şarladığım halde, izin verdiğim ölçüde hep yanımda oldular...esas kıymetleri..babamın hasta olduğu dönemde....çıktı ortaya..eh zaten insanın 100 tane şaldır şuldur arkadaşı olacağına 3 tane dostu olsun..fakat eğer ben yüz kişiden elimden gelebilecekleri esirgeseydim..3 dostumun güvenini bu kadar sağlam bir şekilde kazanamazdım...onlar benim yanımda, önümde ve arkamda dururlar manevi desteklerini her daim hissettirirler.
şimdi bir şeyin daha farkındayım..hayatta bir araya geldiğimiz her insanla birbirimizden öğreneceklerimiz olduğu için birlikteyiz...öğreneceğimiz şeyler bize hoş gelmeyebilir..hatta sizlerinde sorduğu gibi neden hep ben veriyorum diye sorabiliriz..bunun cevabı yine bizde..bunu yapmasaydım ne olurdu diye sorduğumuz noktada neden hep veren tarafın biz olduğu çıkıyor ortaya..
asla aptal olduğumuzdan değil...yalnız kalmaktan korkuyoruz, onaylanmak istiyoruz,vs vs bu şekilde baktığımızda..kime, neyi, nasıl yapmamız gerektiğini zaten görüyoruz..

ya aa çocuklar iyiki veren taraftayız, ne güzel gönlümüz var...ya cimri olsaydık..ya sevmeyi bilemeseydik...bizim hatırlamamız gereken tek şey başkalarına veripte kendimizden esirgediğimiz şeyi..sevgiyi kendimizede vermek..işte o zaman verdiğimiz şeyleri koşulsuzca veriyoruz..verdiklerimizde katlanarak geri geliyor, veren tarafta olan herkese saygılı sevgiler..