Bu da benim hikayem..

Kendimde manik- depresif eğilimler seziyorum. Son zamanlarda hayatım istediğim gibi gitmemesine ve mutsuz olduğumu hissetmeme rağmen gülüp eğlenmeye, normal davranmaya çalışıyordum. Bundan 3 gün önce evde tek başımayken bir anda ağlamaya başladım ve ilaç içerek r etmeyi düşündüm. Sonra beni durduran şey ne oldu bilmiyorum, yapamadım ve arkadaşlarımı aradım "gelin beni yalnız bırakmayın, korkuyorum kendimden" dedim. Arkadaşlarım şaşırdı, çünkü o günün hemen öncesinde gayet keyifli görünüyordum. O gün "neden?" diye sorduklarında "hayata dair beni ilgilendiren hiçbir şey kalmadı, ben olmasam da olur." dedim. "sen kendini mutsuz etmeye yer arıyorsun dediler. Oysa son zamanlarda başkalarının mutlulukları beni mutsuz etmeye başlamıştı, başkalarına gösterilen her türlü ilgiyi kıskanmaya başlamıştım, kendimi hep birileriyle kıyaslıyordum ve bunlar genellikle en yakınımdakiler olduğu için onların mutluluğunu kıskandığımı, içten içe istemediğimi farketmek beni kendimle ikinci bi çelişkiye düşürüp daha da mutsuz ediyordu..

"Hadi giyin makyaj yap çıkalım, keyfin yerine gelsin." dediler, arkadaşlarımın lafını dinleyip dışarı çıktım, ama hep somurttum. Eve döndügümde ise ağlamaya devam ettim. Hayatımın en geçmez gecelerinden biriydi. Ağlamak istemiyordum, uykum gelmiyordu bir türlü, uyumadıkça ağlıyordum, gözlerim acıyordu, bitsin istiyordum ama duramıyordum bi türlü. Kendime hakimiyetimi kaybetmiştim.

Ailemde depresyon geçmişi var. Sorunlarım agır depresyon gecirmis annemi ve karısının depresyonunu atlattıktan sonra tam "hersey gecti" diyecekken bu sefer kızını aynı durumda bulan babamı da en az beni yaraladıgı kadar yaralıyor.. Bense "annem gibi olmayacagım" derken artık "annem gibi mi olacagım?" diye sormaya basladım.. :S sanırım burda cekim yasasının bana getirdigi olumsuz bir enerji de var.. bu konuda yorumlarınızı sabırsızlıkla bekliyorum. Psikiyatriste başlama kararı almışken (ki ben ilaç tedavisine çok karşıyım) karşıma bu site çıktı ve telkinlere daha başlamadığım halde okuduklarım bana şimdiden çok iyi geldi, sigarayı bırakma konusunda da baya yardımcı olacak gibi görünüyor.. :)

İçime kapanık ve karamsar olduğumu insanlar genelde söyler ama ben -içime kapanıklığımdan olsa gerek- sıkıntılarını yakın çevresiyle dahi çok fazla paylaşan bir insan değilim. Sorunlarımın kaynağını da özgüvensizliğin oluşturduğunu söyleyebilirim. Bunu dile getirmek bile bazen insan için utanç kaynağı olabiliyor. Burada bazı şeyleri sizinle birlikte aşabilmeyi gerçekten çok isterim. Umarım birbirimize yardımımız dokunur. Aranızdayım..

[yas_min]

Utanma hiç birseyden utanma...
Aramiza hgeldin o zaman:D
Paylasimlarinla inan gun gune daha iyi olacaksin, bundan eminim.

Sevgimle kal.

[01nisan]

Merhaba roxie, sağlık ve zaman çok önemli. İlaç almak istemiyorum diye kendine eziyet etme bence. Doktoruna da gitmeli, ilacını da almalı, telkinleri de dinlemelisin diye düşünüyorum.. Bu geçici bir süreçtir, çabucak atlatman önemli.. Ve bu süreçte bu sitede kendini çok iyi geliştirebilirsin, aradığın desteği de bulursun... SEVGİLER..

[x_love]

ilaç sakın alma dogru yoldasın ilaç ben alıyorum bi faydası yok seni tek kurtarcak olan kendine güvendir ama onu da nasıl kazanacagını bilmiyorum çünkü kelin ilacı olsa kendine sürer :D

[ebruturuncu]

Merhaba Roxie,

Gereksiz yere ilaç tedavisine karşı olman çok doğru bir yaklaşım. Ancak burada dikkatimi çeken iki nokta var. Birincisi kendinde manik depresif eğilimler hissetmen, ikincisi ise arkadaşlarını arayıp yanına çağırmandaki sebep! Eğer gerçekten bunları düşünüyor veya hissediyorsan bir an önce konunun uzmanı bir doktora gitmende büyük fayda olduğunu düşünüyorum.


Konuya yeteri kadar vakıf olmamakla birlikte, yakın bir arkadaşımın manik depresif rahatsızlığı sürecine şahit olmanın getirdiği hassaslıkla fikrimi paylaşmak istedim.


Manik depresif denilen rahatsızlık insanın kendini keşfedip iyileşebileceği kış depresyonu, stres, kaygı, vs. gibi durumlardan çok, ilaç tedavisi (örnek:lityum takviyesi) uygulanması gereken bir rahatsızlık. Diğer psikiyatrik hastalıklar içinde genetik geçişi en fazla olan rahatsızlık olarak görülüyor.

Özetle, "Hadi giyin makyaj yap çıkalım, keyfin yerine gelsin." gibi moral bozukluklarına iyi gelecek yöntemlerle karıştırılıp, hafife alınmayacak kadar hayati bir durum.


Psikolojik bozukluklarda leblebi gibi yutulan tabletlere ben de son derece karşıyım. Kendi yaşadıklarımdan biliyorum ki - ilaç tek başına hiçbir şekilde sonuç olamaz. Ama kimi elzem durumlarda ( manik depresif durum bunlardan biridir) ilaç tedavisi ile kontrol altına almak gerekir.


Beraberinde öncelikle telkinler ve diğer alternatif yöntemler çok başarılı sonuçlar verecektir. Dinlediğimiz telkinleri en başta biz farkında olmasak da bilinçaltımızı pozitif yaşam sürecine geçirecek bir yöntem olarak görüyorum. Ve bunu hiçbir ilaç henüz tek başına bize veremiyor. İnanıyorum ki telkinler ve sitedeki yüzlerce arkadaşın deneyimleri hepimize ışık olacaktır.


Durumu abartıysam kusura bakma ne olur. Bu konuda hassasım çünkü ilaca dirençli major depresyon vakası olarak ben de benzer kaygılardan dolayı arkadaşlarımı, ailemi çağırıp tek başıma kalmaktan, kendime zara vermekten korktuğum çok dönem geçirdim. Dilerim sendeki belirtiler benim abartmamı gerektirmeyen boyuttadır JBen de senin için gereksiz yere endişelenmişimdir.J

Sevgiler,
Ebru.

Öncelikle hepinize mesajlarınız ve desteğiniz için çok teşekkür ederim. Telkinlerle ilk haftamı tamamlamak üzereyim, etkileri ise çok olumlu oldu. Kötü şeyler düşünmüyorum, üstelik sınav zamanındayım kendimde olağanüstü bir çalışma azmi fark ediyorum, daha önce hiç bu kadar uzun süreler boyunca dersime konsantre olamamıştım... Eğer beklediğim gibi notlarımı yükseltirsem ilk teşekkürüm bu siteye ve telkinlere gidecek.. :)

Önceden beni fazlasıyla üzen, kafama takılan şeyleri artık ben de insanların umursadığı kadar umursuyorum.. Forumda bir yerde hayatımdaki bazı ilişkilerin hızla çözülme hatta kopma noktasına gelebileceğini okumuştum.. Bu ilişkiler bize zarar veren veya yüksek benliğimize bir faydası dokunmayan olumsuz ilişkilermiş... Geçenlerde yakın arkadaşlarımdan biri önceden tolere ettiğim, alttan almaya çalıştığım bir yandan da beni fazlasıyla arada bırakan ve sıkıntıya sokan bir kaprisini yineledi, bu sefer hiç canım sıkılmadı ve gayet sakin ve huzurlu bir şekilde "sen bilirsin, nasıl istiyorsan öyle yap" diyebildim. Her konuda daha cesur olduğumu hissediyorum, daha atak ve canayakınım.. :)

[esen27]

roxie Nickli Üyeden Alıntı

Öncelikle hepinize mesajlarınız ve desteğiniz için çok teşekkür ederim. Telkinlerle ilk haftamı tamamlamak üzereyim, etkileri ise çok olumlu oldu. Kötü şeyler düşünmüyorum, üstelik sınav zamanındayım kendimde olağanüstü bir çalışma azmi fark ediyorum, daha önce hiç bu kadar uzun süreler boyunca dersime konsantre olamamıştım... Eğer beklediğim gibi notlarımı yükseltirsem ilk teşekkürüm bu siteye ve telkinlere gidecek.. :)

Önceden beni fazlasıyla üzen, kafama takılan şeyleri artık ben de insanların umursadığı kadar umursuyorum.. Forumda bir yerde hayatımdaki bazı ilişkilerin hızla çözülme hatta kopma noktasına gelebileceğini okumuştum.. Bu ilişkiler bize zarar veren veya yüksek benliğimize bir faydası dokunmayan olumsuz ilişkilermiş... Geçenlerde yakın arkadaşlarımdan biri önceden tolere ettiğim, alttan almaya çalıştığım bir yandan da beni fazlasıyla arada bırakan ve sıkıntıya sokan bir kaprisini yineledi, bu sefer hiç canım sıkılmadı ve gayet sakin ve huzurlu bir şekilde "sen bilirsin, nasıl istiyorsan öyle yap" diyebildim. Her konuda daha cesur olduğumu hissediyorum, daha atak ve canayakınım.. :)

öncelikle çıktığın yolculukta başarılar dilerim
eminim başaraaksın ilk adımı bence ağlayarak atmışsın sana edindiğim tecrübeler doğrultusunda tek tavsiyem var.
bir kalem jağıt al ve o anda ne hisediyorsan dürest olarak onu yaz ve sorunun kaynağını keşfedince herşey daha kolay oluyor
bana sideki dostlar bunu tavsiye etmişlerdi
başladığımda konu başka ama daha sonra sorun öyle bir değişik çıktıki ben bile şaşırdım.
tabii herşeyi açık ve dürüst bir şekilde yazmak kaydıyla
saygı ve sevgiler

neredeyse 10 gündür telkinleri dinliyorum.. son günlerde içten kahkahalar atıyorum.. aynaya baktıgımda gülümsüyorum.. olumsuz şeyler düşünmemeye çalışıyorum.. huzurlu hissediyorum.. ama hala bişeyler eksik sanki.. biraz aptallaşmış hissetmeye başladım, ben yaratıcı bir insandım ama düşüncelerim sanki artık belirli kalıplarda gidip gidip geliyor.. bunda telkinlerin etkisi var mıdır acaba?? sanki telkinler de beni bir şekilde hayattan kopardı.. çünkü olumlu düşünmem gerektiğinden başka bir şey düşünemez oldum =) bi de secret filminin getirdiği hayal kırıklığı var tabi..

[melinaa]

esen27 Nickli Üyeden Alıntı

öncelikle çıktığın yolculukta başarılar dilerim
eminim başaraaksın ilk adımı bence ağlayarak atmışsın sana edindiğim tecrübeler doğrultusunda tek tavsiyem var.
bir kalem jağıt al ve o anda ne hisediyorsan dürest olarak onu yaz ve sorunun kaynağını keşfedince herşey daha kolay oluyor
bana sideki dostlar bunu tavsiye etmişlerdi
başladığımda konu başka ama daha sonra sorun öyle bir değişik çıktıki ben bile şaşırdım.
tabii herşeyi açık ve dürüst bir şekilde yazmak kaydıyla
saygı ve sevgiler

Cok güzel anlatmıssın .Benımde bır bır buucuk yıldır ugrastıgım bır turlu cozemedıgım tam yoluna gırdıgını duzelttmeye basladıgımı sandıgım zamanlarda herkesten ve kendımden uzaklastıgım bır problemım vardı.Sorun baska ama caresı bambaskaymıs O KADAR FARKLI bır sebep cıktı kı ortaya cok saskınımm.Elım ayagım salınmıs durumda.Acayıp bosluktayım sankı.Temız vede.Bu ne demekse ama boyle hıssedıyorum.Bu sorunumla bogusurken sebebını kok ınancını bulmayacalısırken sacma sapan cumleler ve sandıgım seylerle ılgılı olumlamalar yaptım.Eskısı gıbı oldum deyıp hayatıma devam ettım sonra gene kendımdn ve ınsanlardan uzaklastım.Bugun nıhayet bıraz ıyıyım .Umarım kalııcıdır bununda altından baska bırsey cıkarsa yuzbınlerce katmanlıyım dıye dusunup pes edıcem.Ne zormus ınsanın kendını cozmesı nasıl bır ınsanım anlamadım ki off ..Gunlugune yazdım ama cok pardon umarım hersey hepımız ıcın ıyı olur.

Ben sorunumun ne oldugunu yazıp bambaska bir seyle karsılasma durumunu cok uzun zamandır yasıyorum cünkü cok uzun zamandır günlük tutuyorum.. insanın zihninden gecenle kalemden kagıda akan bambaska oluyor.. beni de her zaman sasırtmıstır.. :)

Bendeki degisimleri gelisimleri aktarıyım, 2 haftalık bir süreçti ,içinden geçtiğim ama bana 1-2 ay geçmiş gibi geliyor nedense.. Sınav dönemimi başarıyla atlattım sonuçlarımı heyecanla beklemekteyim.. Azmimin ilk etkilerini notlarımda görüceğime hala inanıyorum.. sonuçları paylaşırım :) bir de bugün erasmus başvurumun kabul edildiğini öğrendimm 10 ay sonra portekiz e gidiyorum tam 5 ay orda yaşayacağımm kendi başıma hayatımın en güzel deneyimlerinden biri olacak :)

Tazelendiğimi hissediyorum, yeni bir hayata başlıyormuş gibi. Fakat reankarnasyon gibi de değil, daha çok bir geçiş dönemi, geçmişi geride bırakmak gerekiyor önce yokmuş gibi silip atamıyor insan. Ama öyle bir cesaret geldi ki geçmişimle ilgili yüzleşemediğim ne varsa hepsini bir bir buluyorum, bütün şüphelerimi siliyorum zihnimden. Bu hafta biraz bunlarla geçicek, geleceğe dair hiçbir korkum kalmayacak.. Geleceğin belirsiz, sürprizlerle dolu olması hoşuma gidiyor ama korkularımı artık bir sonraki saniyeye bile taşımak istemiyorum..

Secret filminin bende yarattığı hayal kırıklığını da genele vurmamaya karar verdim. Evet secret bazı gerçeklerin üstünü örtmeyi çok güzel başarmış bir film olabilir ama sanırım bu benim olumlu düşünmeye çalışmama engel değil. Neyin ne olduğunu anında fark edebiliyorum nasılsa.. :)