Bende bi şeyler karalamak istedim...

[Işıldayan Safir]

Ben hayatım boyunca hep başarısız görüldüm. Gerçekten de öyleydim. İlk okulda okul değiştirince derslerim bozuldu sonra da düzelmedi. İkizim ve erkek kardeşim var onları benim gibi değildiler. Her zaman çalışkandılar. Mesela ben hayatımda hiç takdir almadım ama onlar her sene takdir alırlardı bense teşekkür... Onların başarılı olmasına seviniyordum. Ama kendime acıyodum. Yıllar böyle geçti. Ben lise 2'ye gelince bölüm seçicektim neyime güveniyosam biyoloji sevdiğim için mf seçmiştim. Tabi bu bölüm beni mahvetti. Kimya derslerinde çok başarısızdım ve 0 getirdim onun dışındaki derslerimde pek parlak sayılmazdıbu durum tabi beni çok üzdü ailenize karnenizi göstermeye utanmanız ne kadar kötü bi durum. Onlar bana hiç kızmadılar tabi ama ortalama yükseltme sınavına girmem gerekiyodu hemen bi karar verdim. alanımı değiştirmeye karar verdim böylece kimyadan kurtulucaktım. Neyse yazın tarihleri aldım sonra bi arkadaş geldi dediki yanlış almışsın şu şu tarihde sınawlar dedi aldığım tarihlerin başka bişey için olduğunu söyledi bende iyi niyetine güvendim sınıf arkadaşımdı sonuçta. Sınav günü okula gittim sınavlar bitti dediler ortalama yükseltme sınavlarını kaçırmıştım şok oldum yol boyunca ağladım çok moralim bozulmuştu gerçekten bütün yaz oturup çalışmıştım sınavlara sonra öğrendimki eylüldede sınaw yapılıyomuş tabi bu sefer kaçırmadım gittim gerçekten de çok yüksek puanlar alarak geçtim ve o arkadaşı gördüm okulun bahçesinde kendisine söylediğimde banane güvenmeseydin dedi böyle bi şey neden yaptığını hala anlayabilmiş değilim ondan sonra da arkadaşlarımla ilişkilerimde daha soğuk oldum. Tm ye geçmiştim sınıfım berbattı. Hiç sevmemiştim. Ama iyi arkadaşlarda tanıdım. Neyse üniversite sınavına girdim. Türkçe öğretmenliği istiyodum. ama sınavda zamanımı iyi kullanamadım. O sene herkes yüksek puan alırken ben düşük puan almıştım. Tercihlerimi yapıyodum madem öğretmenlik olmuyo bölüm yazıyım dedim 17 tercihim türk dili ve edebiyatıydı. Benim puanım 323 küsürdü ama girebilmem çok zordu. geri kalan tercihlerimi hatırlamıyorum. Zaten toplam 24 tercih yapabiliyoduk. Tabi çevremdeki kimse benim kazanabileceğimi düşünmüyodu. Sonuçların açıklandığı gün ben teyzemdeydim. Babam aradı. Sesindeki üzüntüden yine kazanamadığımı anlamıştım. Sonra babam dediki Şurayı şurayı kazanmışsın. Önce bi afalladım. Çünkü öyle bi tercih yapmışmıydım hatırlamıyodum. Sonra dedimki heralde son tercihim olabilir bu. Şok olmuştum. Çok üzüldüm. Kırıkkale Üniversitesi Kamu Yönetimi'ni kazanmıştım. Sonuçta her insan en iyi üniversitelerde okumak ister ama her zaman olmaz. Aileminde iyi bi yeri kazanmamı istediğine eminim beklentilerini karşılayamadım belki ama somurtmak yerine bana bi hayırlı olsun diyebilirlerdi. Basit bi tebrikle geçiştirildi. Onun dışında hiç bi yakınımız arayıp bi hayırlı olsun demedi. Başarısızlıklarım bazı insanları daha çok mutlu ediyodu çünkü. Her zaman başarısızdım yine istediğim olmamıştı ama en azından üniversite okuyacaktım diye düşünüyodum. Okula gittik okulu çok beğenmiştim ama yurt iğrençti. Orayı hiç sevmemiştim burada bi gece bile kalmam demiştim. Ben kazandığım zaman kampüsün orada pek bişey yoktu şimdi her yer bina oldu. Ailemde kampüs içinde okula yakın diye beni oraya yazdırdı. Yurtta oturuyodum odaya iki kız geldi birisi benim ortaokul arkadaşımdı. Ortaokul bittikten sonra hiç görmemiştim ama tanıdıktı. Tanıdık birini görmek insanı çok mutlu ediyo ve güven veriyo açıkçası. Onedenle yalnızlıktan nefret ederim. çünkü içimdeki güvensizliği bu şekilde bastırabiliyorum. Sonuç olarak ben bir gece bile kalmam dediğim yurtta çok güzel 4 yıl geçirdim. Ailemin özel yurda gönderme teklifini ise şiddetle reddettim. Benden sonraki sene ikizim ve erkek kardeşim üniversiteyi kazandı. İkizim süper lisede okuduğu için bi sene geç girdi. Her zaman ki gibi ve her zaman dilediğim gibi şans onlardan yanaydı ikiside İstanbul Üniversitesi'ni kazandı. İkizim kimya Mühendisliği erkek kardeşim Moleküler Biyoloji ve Genetik okuyo. Onlar adına çok sevindim çünkü onlar benim yaşadığım sıkıntıları yaşamicaklardı. Babam onlara istanbul'da bi ev aldı. Ben de haftasonları hep eve geliyodum Ankara'da oturduğumuz için. Üniversitenin ilk dönemini ben yine başarısızlıklarımla geçirdim. 1. dönem tam 3 tane alttan dersim vardı. Neden bilmiyorum. 2. dönemim süperdi hiç bi dersten kalmamıştım kalmayı bırak bütüm bile yoktu. Babamlar beni İstanbul'a tatile gönderidler hemen . O dönem ben ders çalışma metodumu çözdüm. O dersleri sabahın 10unda sadece sınav günü okula gidip akşama kadar merdivende oturup aralıksız çalışarak geçmiştim. Sadece sınav günü çalışıyodum sınavlar akşam 5den sonra oluyodu ama o saate kadar hiç ara vermeden çalışıyodum. Benim için bu çok büyük bi zaferdi. Hiç bi dersten kalmamıştım. Ailemi mutlu etmiştim. Tabi kendimi de. Öbür sene 3 alttan dersimi de verdim. falan, falan, falan. 4. sınıfa geldim 6-7 dersim vardı toplam ama derslerimiz çok zordu kpss'yle ilgisi olmayan derslerdi ve hocalar çok sıkıştırıyolardı. Kpss'yi bi kenara attım okulumu bitirecektim. Millet bi dönemde 20 ders veriyo ben 6-7 dersi geçemicekmiyim dedim ve biraz da hırs oldu sanırım çünkü artık kiseye karşı mahçup olmak istemiyodum. Kimsenin bu zaten bi şey yapamaz okumaz demesini istemiyodum böyle düşünenleri utandırmalıydım. Aslında üniversite hayatım çok inanılmaz ama ilk dönem dışında çok başarılıydı ve hocalarımda başarılı olduğumu düşünüyolardı herkesle aram iyiydi. Ve herkes arkadaşlarım ailem okuduğum bölümün çok zor olduğunu gördü ve çok kere bunu söylediler. Tabi her bölümün kendine özgü zorlukları var. Ama erkek kardeşimin böyle düşünmesi beni mutlu etti çünkü insanların zor bölümde okuduğunuzu düşünmesi size biraz güç veriyo. Bu sene 4. sınıftaydım ve 3 hafta önce diplomamı aldım. Tabi bunun içinde ailem dışında kimse kutlamadı. Ama üzülmüyorum. Kimseden de beklentim yok. Beni seven insanlar bana yetiyo. Onun için akrabalık ilişkileriymiş şuymuş buymuş çok önemsiz geliyo. bu yaşadığım en büyük zaferdi. ama artık ufkumu geliştirdim. Daha fazlasını istiyorum. Kendim için en iyisini yapmak istiyorum. Kpss'ye hiç hazırlanmamama rağmen iyi bi puan aldım ve bu bana biraz daha güven verdi. Artık başarabilirmiyim değil neden başaramayım diyorum. Sınavdan sonraki gün hemen bir kursa yazıldım Hedefim idari hakim olmak. Bunu da herkes başaramayacağımı söylüyor. Çünkü torpilsiz olmuyo diyolar. İşin içinde olmadığım için bilemem ama torpil yüzünden giremeyeceksem bu benim başarısız olduğum anlamına gelmeyecek en azından elimden gelenin en iyisini yapacağım. Artık kendime daha çok güveniyorum evde kendi başıma ingilizce çalışıyorum. Kısmet olursa seneye yazında yurtdışında kursa gidip telaffuzumu güçlendireceğim ve bi çok kişiye engel olan dil problemini aşacağım.
Bu benim başarısızlıkla başlayan başarı öykümdü. Daha tamamlanmadı ama inşallah sonuna noktayı başarılarımla koyarım.

[Işıldayan Safir]

Bu arada okulumla ilgili söylemeyi unuttuğum bir şey: Orayı çok sevdim bi daha kazansam tekrar giderim okulumu hocalarımı derslerimi çok sevdim ve iyi ki orayı kazanmışım diyorum artık...

[MuminOKAN]

tebrikler... o güzel basamaklar hiç bitmesin...

[suzzy]

canım benim...başarısızlıkla başlayan başarı öykünü severek okudum...

ama şunu söylemek isterim ki...hayatta hiç kimse başarısız değildir...

sadece bizim böyle hissetmemizi sağlayan etkenler yada kişiler (anne,baba kardeşler,yada arkadaşlar )farkına varmadan başarılı veya başarısız gibi durumları yüklerler bize...

aslında hepimizin içinde bir çok durumun üstesinden rahatlıkla gelebilecek güç ve azim var zaten...

ve sen bu azmin güzel örneklerinden birisin...şu an artık kişisel gelişim yöntemleri çok güzel şekilde ilerlemeye başladı...

artık bir çok kişi dahada bilinçli bu konularda ve daha rahat yol alabiliyorlar...

umarım bundan sonraki yaşamında seninde daha rahat yol alabilmeni diliyorum...

ve hiç kimsenin etkisi altında kalmadan hayatına muhteşem güzellikler katacak başarılı kararları verebilmeni diliyorum...

bu arada bende seni gerçekten tebrik ediyorum....sevgiler...

[sanemce]

bugün sana uzun uzun cevap yazmıştım ama paydos saatiydi ve hadi çıkıyoruz dediler diye aceleden göndermeden sayfayı kapatmışım

hüzünlü okumaya başladığım yazında kararlarını görünce mutlu oldum..

kızım özel üniversiteyi burslu kazandı günlüğümde okudun..
dün akşam akrabalarımla kalabalık bir ortamdaydım.. her kafadan ayrı ses çıktı.. özel üniversiteyi hangi cesaretle tercih etmişiz, burs kesilirse ne yapacakmışız, zengin çocuklarının yaşam tarzı farklıymış, gezerlermiş, içerlermiş, benim kızımda onların ortamında bozulmazmıymış, matematik bölümü okuyunca nolcakmış falan falan..
hiç kaale almadım dediklerini.. kızım mutlu mu, ben mutlumuyum, kesinlikle mutluyuz sonuçtan.. başka kim olursa olsun dediklerinin önemi yok..
hata ise, hatayı yaşayarak zaten öğreneceğiz ki hata olduğunuda düşünmüyorum..

başkalarının eleştirileri konulara farklı bakış açısı geliştirmeni sağlar belki ama seni kesinlikle yönlendirmemeli..

torpil konusuna gelince..

halamın kızı tedaş ve kolordu sınavlarına girmişti.. ikisini de kazanmış ancak mülakata katılması gerekiyordu. terslik olcakya, her ikisinin mülakatı aynı gündü.. ikisine de mümkün değil giremez çünkü biri Çanakkale'de diğeri Gelibolu'da.. kolordu komutanlığı olsun istiyor ama torpil dönüyor diyorlardı ve torpili yoktu.. girememe ihtimali vardı bu durumda.. tedaşın mülakatına gitse, kolordu komutanlığında aklı kalacaktı.. en sağlıklı kararı kendisi verdi ve kolordu komutanlığının mülakatına katıldı..
torpili olmadığı halde kendi başarısıyla mülakatı geçti ve kaç yıldır orada çalışıyor.. torpil engeline takılıp kararını etkileseydi, hep bir pişmanlık olacaktı içinde..

yakınlarımız, eşimiz dostumuz bazen iyiliğimizi düşünerek eleştirilerde bulunup yönlendirmeye çalışıyorlar.. halbuki bizi sınırlıyorlar.. izin verdiğimiz ölçüde tabii ki..

başarıların için tebrik ediyorum ve devamının geleceğine inanıyorum..
azmini hiçbir şekilde yitirme..

iyiniyetlede olsa sana gösterilen başarısız kişilerin örneklerine kulaklarını kapat.. kızıma da söylediğim şey şu ki, SENİN ÖRNEĞİN HENÜZ YAŞANMADI..bunu oluşturacak olan sensin..

içtenlikle paylaştığın için yüreğinden öpüyorum..

sevgilerimle

[asiyah]

Sevgili Wampirella,

Elde ettiğin başarılardan dolayı seni tebrik etmek istiyorum. Umarım başarıların daimi olur bundan sonra da... ve planladıklarını gerçekleştirirsin.

[Nefti_]

Sevgili Wampirella,paylaşımın için teşekkür ederim.Hikayeni okurken kendimi o hikayede buldum sanki.Başarılarla dolu bir hayatın olur inşallah.Torpil konusuna gelice emeğinin karşılığını bir şekilde alacağına eminim.Hiçbir emek boşa gitmiyor.İnşallah hayatında hep güzel kapılar açılır.

[Işıldayan Safir]

hepinize çok teşekkür ederim arkadaşlar bu forum sayesinde artık kendime çok daha fazla güveniyorum bu sadece telkinlerin etkisi değil sizlerin güzel motivasyonuda bunu sağlıyo gerçekten sağolun.

[Işıldayan Safir]

sanemce Nickli Üyeden Alıntı

bugün sana uzun uzun cevap yazmıştım ama paydos saatiydi ve hadi çıkıyoruz dediler diye aceleden göndermeden sayfayı kapatmışım
...
...
...
iyiniyetlede olsa sana gösterilen başarısız kişilerin örneklerine kulaklarını kapat.. kızıma da söylediğim şey şu ki, SENİN ÖRNEĞİN HENÜZ YAŞANMADI..bunu oluşturacak olan sensin..

içtenlikle paylaştığın için yüreğinden öpüyorum..

sevgilerimle

ne kadar güzel bi cümle bu açıdan hiç bakmamıştım ama insanlar gerçekten etkiliyo mesela okuldan bi hocanın babası hakimmiş ayarlarız filan dedi kendi dershanesine gelmemi söyledi ben merak ettiğim için o dershaneylede görüşmeye gittim ama hiç beğenmedim ve gidip başka bi dershaneye yazıldım. Bide şöyle bi durum var böyle durumlar insanları bağımlı hale getiriyo ben hayatımı kendim kazanmak istiyorum başkalarından medet umarak değil kızın içinde gerçekten çok mutlu oldum sanırım anadolu öğretmen lisesi mezunu ne olmak istior bilmiyorum ama çok güzel bi öğretmen olabilir benim teyzemin kızı mezun olduğu sene atanmıştı ayrıca matematik bölümünden mezun arkadaşlarım var zorluğuna takılıp endişelenmesin her bölüm zor ve orayı kazanan kimse ondan çok daha zeki değil tekrar tebrik ederim ve teşekkürler

[Megavolt]

Teşekür ederim benim hayatımın tersini yaşamışsın :))) Ben de başarılarla dolu ilkokul, ortaokul, lise, yarışmalar dan sonra kötü bir üniversite dönemi atlattım. İnsanların nasıl değiştiğini gördüm. Onların daha iyi yerlere gelmeleri amacıyla çalışmak yerine kendime daha çok zaman ayırsam daha iyiymiş diye düşündüm( bu nokta olgunluğumu bırakıp mutsuz çoğunluğun istediği güç savaşlarına zoraki girişim ve dolayısıyla daha fazla mutsuzluk elde etmem, yine de bu dönemde de çok şey öğrendiğimi şimdi anlıyorum) ,çok karanlık bir 4 yılın ardından bu siteyi buldum(aradaki mutluluk adalarını saymazsak ). Kul sıkışmayınca Hızır yetişmezmiş diye bir laf var bu siteyi tam da öyle bir zamanda buldum :))) Başkalarının başarısızlığını kendi başarılarıymış gibi gören insanların arasındayken burada harika insanlarla tanıştım. Hala öğreniyorum ,önce kendimi sonra diğerlerini affediyorum, her gün daha başarılı oluyorum,olgunlaşıyorum,özüme dönüyorum, çevremdeki insanların da gün geçtikçe daha da olgunlaştığını görebiliyorum. Affediyorum , seviyorum ve böylece kötü niyetlerin nasıl dağıldığını görüyorum.
Sevgiye kalın