Hayatım değişmedi
 

hayatım değişmedi,değişmiyor...yıllarca amaçsız ve mutsuz süren hayatıma devam etmek istemiyorum ama umutsuzda değilim değişeceğine inanıyorum sadece cesaretsizim eski alışkanlıklarımı yenileriyle değiştirirken karşılaşacağım olumsuzlukların üstesinden gelebilir miyim bilmiyorum...yeni bir sayfa açmak istiyorum,silgi izlerini bile taşımayan bir hayat çok şey mi istiyorum.geçmişimin karşıma çıkmasını istemiyorum,karşılaşırsam nasıl tepkiler vereceğimi kestiremiyorum...yeniden başlanabilir mi...suçluluklardan,değersizlikten,nefretten,yalan dan arınılabilir mi???

Cevap: Hayatım değişmedi
 

yeni bir hayata başlayabilirsin, sadece hayata yeni gözlerle bakmaya başlayarak. Eski düşünce kalıplarını tekrar etmeyerek. Eski duygu ve ruhhallerini temizleyerek. Meditasyon yap, zihnini gözlemleme yeteneğini geliştir. Bunun yanı sıra olumlu düşün her zaman. İsteklerine zaten kavuşmuşsun gibi iyi hisset kendini. Önce duygu ve ruhhalleri gelir. Daha sonra kendi gerçekliğimiz yaratılır. Kendi gerçekliğimizin yaratıcısı sadece ve sadece biziz diyor "the secret". İsteklerine zaten kavuşmuşsun gibi hayal edip iyi hissedersen, kendi gerçekliğini en tepeden yaratmış olursun. Ve isteklerin hızla hayatına doğru çekilir. Hiçbir zaman şikayet etme ve kendi gerçekliğinin yaratıcısı olduğunu bil. İyi ya da kötü herşeyi hayatına sen çekiyorsun. ve artık sadece istekdiklerini hayatına çekmeye başka. Kendi gerçekliğini biliçlice yaratmaya başla. senin içinde bütün dünyadan daha büyük bir güç var...ona güven başaracaksın.

Cevap: Hayatım değişmedi
 

Cevap: Hayatım değişmedi
 

Teşekkür ederim arkadaşlar, inş. başarabilirim. Bende kendini suçlama eğilimi var.Benim kontrolüm dışında gelişen şeyler içinde kednimi suçluyorum.Kötü bir çocukluk dönemi yaşadım,ailenin istenmeyen çocuğuydum.Ailem beni istemediği için kendimi suçladım hep,yanlış ve eksik bir insan olduğuma inandım.Bana yaptıkları her kötülüğü hakettiğimi düşündüm. Ben kötü biriyim ve böyle yaşamayı hakediyorum dedim hep...bana yapılanların hiçbirini de kimseyle paylaşamadım. İnsanların beni suçlayacağını ve suçlu bir insan olduğumun su yüzüne çıkacağını düşünürüm.Ailem bana değer vermez,ilgi göstermez...ilgi çekmenin yollarını aradım hep onlar gibi olmaya çalışarak kabul göreceğime inandım. Beni onaylamaları,kabul etmeleri,doru bir insan olduğumu düşünmeleri için istedikleri herşeyi yapmaya çalıştım ancak işe yaramadı onlar mükemmeli istiyorlardı ve her defasında davranışlarımda,başarılarımda bir kusur buluyorlardı...Halende gerçek suçlunun ben olduğunu düşünüyorum,ailemin hatalı olabileceğini düşünmüyorum...Bana kötü davrandıklarında hakettiğimi düşünüyorum ancak yine de kabullenemiyorum,yaptıklarının doğru olduğunu düşünsem bile ailemden nefret ediyorum.Çünkü davranışları benim kendime olan nefretimi daha da çok büyütüyor.Onların gözünde,yanlış,eksik,işe yaramaz,onlar olmadan yaşayamayan bir insanım. Bu yüzden onların her istediğini yapmak zorundayım.Ben yanlış ve eksik bir insanım bunu diğer insanların öğrenmemesi gerekir bunun için ailemin her istediğini yaparak yaşamaya,hayatta varolmaya çalışmalıyım diyorum.Ancak bu şekilde yaşarken hayattan hiçbir tat alamıyorum sanki başkalarının beyniyle yaşıyorum,kendime ait hiçbirşeyim yok sadece gerekeni söylüyorlar ve ben yapıyorum.Kendim olarak yaşamaktan korkuyorum.İnsanlarında beni ailemin reddettiği gibi reddedeceğini düşünüyorum bu yüzden sosyal olamıyorum.

Cevap: Hayatım değişmedi
 

Öncelikle merhaba;

Kesinlikle yaşadıklarının üstesinden gelebilirsin. Öncelikle kendini sevmekle başla ve inan. İnsan beyninin isteyipte yapamadığı hiçbir şey yoktur. Eğer bu hayatta varsan emin ol mutlak bir sebebi vardır. Artık geri dönüş için kafa yormaktan vazgeç. Yapabileceklerine odaklan. Bak sen varsın ki bizlerde varız. Ve hep birlikte çözümler üretiyoruz. :)))
Klasik olacak ama lütfen güzel düşün.

Cevap: Hayatım değişmedi
 

Haklısın kendimi sevmekle başlamalıyım...ancak kendimi sevmek için bir nedenim yok...nefret etmek için bir sürü sebebim var...ailem beni olduğum gibi kabul etmedi ve ben şu anda kendim değil onların istediği kişiyim.Kendimi kabul etmediğim için kimseye iyi davranamıyorum,herkesten nefret ediyorum,beni olduğum gibi kabul etmeyeceklerini bildiğim için herkesten,kendimden nefret etmeye başladım...sev demekle olmuyor.Bende kendimi sevmemin işe yarayacağını biliyorum ancak kendimi sevmememin sebebini bilmiyorum,bunu tek başıma aşamıyorum.Bende de böyle bir davranış var kimseyi olduğu gibi kabul etmiyorum,insanları değiştirmeye çalışıyorum.İçlerinden geldiği gibi davrandıklarında yanlış yaptıklarını söylüyorum...aynı şeyleri insanlara yaşatmaya çalışıyorum.doğrunun bu olduğunu düşünüyorum.ailemden öğrendiklerimi uyguluyorum...

Cevap: Hayatım değişmedi
 

"biraz param olsa, bir ev kiralasam, iyi bir maasim olsa... ihtiyaclarimi gidersem.. sanirim o zaman kendimle daha barisik, karaklarimda daha bagimsiz ve kendi kendim olabilirdim...."
atifsezer

aslinda yukaridaki alintida o kadar cok anlam varkii..... herkes kendine bir secim yapabilir.

Cevap: Hayatım değişmedi
 

hayatını değiştirmek için yola çıkanlar olumlu olumsuz kamçılayıcı zor kolay acı tatlı deneyim yaşarlar..ama herşey bizim değişimimiz parçasıdır..yola çıkmışsın..er yada geç varırsın..yeterki burrnunun dikine gitme ...söylenenleri ve deneyimleri biraz ciddiye al..

Cevap: Hayatım değişmedi
 

Her tercih bir vazgeçiştir. Asolan sensin inan gerisi teferruat. Kendi çizgini çiz ne pahasına olursa olsun. Unutma bir taviz diğerini doğurur.

Galile dünya yuvarlaktır dediğinde cadı sanıp öldürülmüştür. Bak yıllar sonra diyoruz ki dünya yuvarlak. Herkesin doğrusu kendine.

Cevap: Hayatım değişmedi
 

Güzel paylaşım, teşekkürler.