AMATÖRCE

[cansuyu]

yokluk varlığı kapsıyor. varlık yokluğa yetişemiyor.
varlık ve yokluk birbirine dönüşümlü mü gerçekten?varlık yokluğa kısmen devinimli, yokluk varlığa devinimsiz sanki. tek tek her varlığın varolduğu hücrelerin, tümünde varoluyor tek bir yokluk başarılı bir operasyonla. genleşiyor adeta. ve sonra yokluk varlıkla yer değiştirdiğinde yokluğun çekildiği hücrelere tek varlık dolamıyor. yokluk sanki sadece varlığın dolamadığı yeni hücrelere dönüşebiliyor.
varlığın yokluğa dönüşme becerisi başarısız bir istimlak sadece. yine de her yokluk beceriksiz kurbanını tevazu ile kutsuyor.
varlık yerini yokluğa terketmiyor hemen. başka bişey kaplıyor hücreleri hafif alkollü kehrimsi bir tadı olan..BİLME nin dayanılmaz hafifliği. sonra asansör gibi geliyor yokluk.
yokluk varlığı kapsıyor. varlık yokluğa yetişemiyor.

cansuyu

[cansuyu]

her yeni, varlığını tehdit üzerine kurar. bir öncekini eskitir ve yerinden sürer..yerini kaybetmesi için herşeyin eskimesi gerekir.. yıpranması.. yerine yenileri gelmediğinde hiçbirşey eskimez ve hiçbir şey eskimediğinde her şey daha bi kök salar bulunduğu yere.. İŞGAL yayılır..
her işgal tehditini yeni bir işgal tehditi tehdit eder ancak....
..ve unutturacak olan..unutulmayacak tarihi başlatan..
varlıklarıyla tarih yaratacak milatlar demoklesin kılıcı.
are deliğinden gökyüzüne doğru süzülme telaşında tarih ilerledikçe insan... sorulan her soru uçup gidilecek bi gökyüzü sundukça..evvel..ahir birikmiş çekmecelerde..ve sorulmayan her soru..açılmayan çekmece..uçacak gökyüzü bırakmıyor sanki...

cansuyu

[cansuyu]

Butun renkler gider,griler kalir,Bir şarki aglar,Bir ruzgar kavurur,Bir yagmur usutur,ama hic Bir ates boyle yanmaz kanatarak..asilir Simdi boynundan ruhum sabahin belasinda,,Bir düs kayar avuclarimin arasinda..bir gulumseme beyazliginda nereye gider kendinden gider,kime varir ,herkes gider kimi kendine kimi kime..ama gider.kosullu sartli gider..
yerim yurdum zirvem uçurumum yürür gider..
Saklandigi yerden,umutlarinin isiklari hep yansin diye..kulleri tozu dumana katarlar,kapatmadan gozlerini,yanar gozleri de bilirim taskin sularini gokkusaginin altindan akan,uzatirken elini sunger olur her Bir damlasina tuzunu katar,susar sobeler..konusurken golgelerinde kalmisligin derin agiti,Bir dag olur kukrer..ama gri gri kükrer..

cansuyu

[cansuyu]

berci kristin çöp masallarından çıkma bir gecekonduyum ben..
her gece yeniden inşa ediyorum kendimi çerden çöpten hem de ve inadına çere çöpe..
güneşe kavuşmamın tek yolu buymuşcasına..
ve bazen sağnaklarla geliyor gün kurumadan harçlarım daha..
ve bazen ellerinde kazma kürek bi yıkım ordusuna bedel sevdiklerimle
gecekonduyum ben ..
her gün yeniden içimdeki güce ulaşmak ve onu kullanmak için içindeki çerden çöpten sıyrılmayı güneşe varmak sanan.
tek tek dizdiği tuğlaları katilinin eline teslim eder gibi yıkım ustasının eline teslim eden..

gecekondu olmak istemiyorum ben..
tuğlaların arasındaki çimento olmak istiyorum hayır duvarlardaki çelik kolon...
ve bir kez yükselip göklere çere çöpe bulanmamak..

ben artık başka masallar yazmak istiyorum....


cansuyu

[cansuyu]

ah daha yapmadan bozmak iiçin uzanan ellerimiz...
daha gelmeden gitmeye çırpınır adımlarımız
ve daha bakmadan sileriz görüntüsünü resmin
ve sağırdır kulaklarımız konuşmadan..


cansuyu

[cansuyu]

güneşin çocuklarıyız elele tutuşup ışık dagitiyoruZ..yüreklere serpilsin Bir Umut ve Bir unut..dikiyoruz yırtık gönülleri gecede..yürüyüp gidiyor öylece ellerimiz sabahin burusuk teninin üzerinde..can oluyoruz cana can.veriyoruz
solarken renklerimiz..
ah ayılmasak hıc ve karısmasak baskalarına yaramaz cocuklar gıbı bırbırımızın yuzunu boyasak kahkahalarla
ne gece teslim alır bizi.. ne deli dalgalar.. koynumuza aldıysak.. efendi biziz
ve renk vampiridir her renksiz..

cansuyu

[cansuyu]

yaşanmışlık yarım kalır mı yaşanmışlığın sonuna geldiğimizde biz yarım kaldık diye?

yaşanmamışlıkların bedeli neyle ödenir?

hedefin varolduğuna inanmanın sarhoşluğu mudur ki bizi tam da hedefi gördüğümüzde serseri mayına çeviren? öyleyse hedefin yokolduğunun ayıklığıyla mı düştük hep yollara?

hedef neydi ki ?
sanrıların kabus kalmasından başka ?
hedef elde etmemek miydi.. elde kalmamak mı aslında?
hedef yol sa adım hiç ti .. ve yolcu hep uzaklaşandı oysa
adım hiçti ve ad ım hiç ti
eftrelya olmadan önce.

hedef varmak mıydı sadece sarhoşluğa ve çıkmak mı yoldan yolun sonunda
avuçlarım kanarcasına alkışladım ayılmamı ve kanını sürerek kutsadım dudaklarıma
özgür bir kuş gibi ölmeye düşmekten başka
Özgür ölmektir başkası.
özgür =ölmek= başkası ...aralarına giren tüm imlalardan ayrı
tercihtir şimdi üçünden birini ayıltan bizi
ölerek özgürleşen her kuş betesini söyler
ve çok azı duyar eftelyanın rüzgarla şarkısını

cansuyu

[cansuyu]

..ve Tanrı kutsadı yalanlarımızı..
ve yalanlardan düştük bi daha
varamamacasına...
hiç gerçek olmamış bir yalanı bitirmediğimizde..
yalan arkamızdan ağlar mı ki ??
Daha bir istahla mı guler yalanliginda yeminler.
.iki ucuna saplayıp kahkahalarini
tamlanmamis kelimelerin,duser harfler..

cansuyu

[cansuyu]

kendi kıvrımlarımda kıvranıyorum..

anki zaman tünelinden bi ortaçağ pazarına düşmüş gibi seyrediyorum şaşkın..herşey yavaşlamış..ve her yüz küçük ölçekli bir haritaya dönüşmüş..tüm öteki insanlar zamanı canlandırmak için giydirilmiş cansız bedenler gibi..plastikten..hareketsiz ve katı..kendi etrafımda dönüyorum..avuç içi kadar pazarın neresinde yol alacağımı bilemeden...


geçmişten bugüne dahil olmaya çalışır sonra..ama zihninde kendisine ait bi fotoğraf var herkesin..yaşam gücünü aldığımız tek fotoğraf.. yokluğunu taşımaya gücümüzün yetmediği..o hiç değişmeyen..sürekli tamir ediyoruz çünkü...


Hiç başlamamış bişey bitebilir mi?..Başlangıcı bir sanrı olan yanyoldan tekrar anayola çıkmaya artık sadece sanrısal bir sonuç yeter mi? Yetmezse sanrıya ulaşıp anayola çektiğimiz noktada sanrı sanrı olmaktan çıkar mı? Sanrısal başlangıçların sonu gerçek mi yoksa?

güneş aynı dolunaya düşen iki sureti aynı anda mı siler her sabah?

cansuyu

[cansuyu]

ÖZGÜR BİR KADININ BAYRAMI

Kızı kapıdan çıkarken dönüp sordu.
-Anne; ne yapacaksın bugün?
-Çamaşır,ütü falan işte..
-Hımm,çok renkli bi program..
-Ama bayramlık eşofmanlarımı giydim bak :) Hatta saçıma da bayramlık tokamı taktım ...
Gülüverdi kızı diye güldü dünyası.
....ve gitti..
Özgür kadın kızının savaş alanı gibi bıraktığı odasını topladı; çamaşırları ayırıp yıkamaya başladı. Sonra aklına geldi .Kaç gündür banyoda su damlatan musluklar vardı.Eline ingiliz anahtarını alıp sıkıştırmaya çalıştı, olmadı.Gözlerini evde bozulan prizlerde,dökülen boyalarda, kırılan eşyalarda gezdirdi; canı sıkıldı. Bi an yine herşeyi bırakıp gitmek istedi..Yitip gitmek, hiç bulunmamak..
Eli telefona uzandı.Hayatında barındırdığı bikaç arkadaşını aradı. Herkes bayram telaşındaydı .Kalabalıklar arasında seslerini güçlükle duydu.Kendi sesini duyuramadı.Kendine bi kahve yapıp, hep çok sevdiği yalnızlığını yaşadığı balkonuna sığındı. Uzaklara baktı yüzünde tek mimik oynamadan,donup kalmış gibi yaşamda. Düşünmedi uzaktaki hiç kimseyi, düşünmedi yakındakileri de. Özlemedi geçmiş bayramları. Hayal etmedi sonrakileri. Sadece bi an, sınırsız bi gökyüzü altında olmak istediyse de duvarlarının sınırlarından dışarıya çıkmayı istemedi hiç canı.Benim tercihim, benim yaşamım diye düşündü.Ve sadece..bayram bi an önce bitse ve yine koşuşturmalar içinde kendimi unutsam diye iç geçirdi.
Kedisine dokundu yüreğindeki tüm sevgiyi parmaklarının ucundan akıtarak. "Zavallı kedi, burada ömrünü benle hoyratça tüketiyor" diye içi sızladı.
Çamaşırları makineden çıkardı. Bugünün şerefine salona asmadı :) Kızı hep derdi ki:
-Anne arkadaşlarım kurutmalığı artık evin dekoru sanıyorlar :)
-Kızım kırk odalı sarayımızın kırkıncı odasına asarım bundan sonra :)
Ama tökezlese de düşmemişti işte. Kızına yaşam alanı yaratabilmişti herşeye rağmen .Kendisiyle gurur duydu. Kendi yaşam alanını yaratma düşlerini uzaklaştırdı hemen silkelenerek..Aitsizlik duygusunun benliğini sarmasına izin vermedi.Tekrarladı kendi kendine.."Güçlüyüm..güçlüyüm..güçlüyüm ben..Kimseye ihtiyacım yok benim.."
Çok sevdiği yalnızlığını içine çekti, kalabalıkların kendisini nasıl yorduğunu düşündü.Canını acıtanları, canı can çekişirken seyirci kalanları ; habire dallarından çekiştirenleri,Harry Potter'deki ruh emiciler gibi gücünü tüketenleri;masallardaki kırk katıra vurulmuşlar gibi hep biyerlerde kalan parçalarını, .Asosyal olmak benim tercihim dedi kendi kendine, bile isteye yükselttim duvarlarımı, keskinleştirdim sınırlarımı, sevmiyorum herkesle herşey paylaşmayı. Yine de belki bikaç çocuk kapısını çalar diye çikolata doldurdu bi gondola.Ağzına bikaç çikolata atarken çocukluğundaki gibi gülümsedi bi an ama toparlandı hemen. Ve sanal bi sosyal paylaşım sitesi açıp bilgisayarda.. paylaşmaya başladı..


cansuyu