Sosyal imkanı kısıtlı olanlar, konuşmak haricinde kendini nasıl ifade edebilir ?

[gecedamla]

maviinci Nickli Üyeden Alıntı

fotoğraf çekiyorum imkân buldukça, blog açmayı düşünüyorum.. maket değerlendirilebilir, çok güzel gibi duruyor gerçekten yurtdışından siparişler verenler dahi var, biliyor musun.. aslında olmayacak şey değil, neden imkânın olmadığını düşünüyorsun?

Bu aralar fazla yoğunum gerçekten vakit ayırabileceğimi bilsem başlamayı çok istiyorum. Bende şöyle bir durum var bir de çok çabuk vazgeçen bir insanım.Sonuna kadar tamamlayabildiğim şeyleri yazsam bir elin parmaklarını geçmez. Sırf bu yüzden öncelikle içsel olarak bu vazgeçme durumunu aşabilmek ardından da yeni bir şeye başlamak istiyorum. Bu küçük bir gemi maketi dahi olsa sonuna kadar tamamlamak istiyorum.Aksi takdirde kendimi başarısız hissediyorum ki bunun bir daha olmasına da izin vermeyeceğim.

Çok konuştum ama mesela bir iki örnek vereyim. Üniversite hazırlık zamanlarımda hep ygs'ye girdim ve sıralamam fena olmadığı halde bu yıl olmayacak istediğim yerler olmaz vs. gibi olumsuz telkinlerle kendimi pes etmeye, denemeden bırakmaya mâhkum ettim.Oysaki dersane sınavlarında hep derece yapardım.Bu şekilde Lys sınavına girmeye 3. girişimde cesaret edebildim. Bunu yapınca istersem yapabilirim başarabilirim dedim kendi kendime.

Bir dönem şan dersleri aldım. Fakat hep olmuyor yeterince iyi bir sesim yok asla kursun sahnesinde şarkı söyleyemeyeceğim yıl sonunda falan diyerek ses rengimi değiştirdim. Alto oldum, dıramatik soprano iken.Ki bu kesinlikle hocadan kaynaklanan bir duum değildi çünkü hocamız gerçekten iyiydi.Sonrasında devam etseydim şayet ilerleme gösterebilirdim sonuçta sesi alto olan çok başarılı insanlar da var; fakat ben bıraktım.

Bunlar büyük örnekler bu küçük şeylerde dahi oluyor basit takı tasarımı,kıyafet boyama gibi..

Sanırım devam ettirebildiğim tek şey yazı yazmak,blog tutmak gibi şeyler(-di bu güne kadar falat bunu değiştirmeyi seçiyorum)

Sanırım ilerleme endişesi de olabilir bu.Neyse çok konuştum susuyum ben en iyisi

[maviinci]

dök içini, seni anlıyorum. ben de bitiremem diye diye okulu uzattım :S çok komik bir durum, ne diyeceğimi bilemiyorum :D biliyorsun ki olan bitenler senin ayaklarının ucundan geçiyor, bir adım atsan çizgiyi geçeceksin ama istemediğini düşünüyorsun.. kendini hazır hissetmiyorsun. daha neler neler ;)

[Işıklı yol]

Sanırım ilerleme endişesi de olabilir bu.Neyse çok konuştum susuyum ben en iyisi


Özellikle bu senin tekrarın arkadaşım. Çok konuştuğunu düşünmek. Şimdi soruyorum sana- neden böyle düşünüyorsun sence?
Çok konuşsan ne olur?
Yada neden öyle hissediyorsun?

Ailenin kaçıncı çocuğusun? Sana çok konuşma, sen ne anlarsın diyenler oluyor muydu ailende?

[gecedamla]

maviinci Nickli Üyeden Alıntı

dök içini, seni anlıyorum. ben de bitiremem diye diye okulu uzattım :S çok komik bir durum, ne diyeceğimi bilemiyorum :D biliyorsun ki olan bitenler senin ayaklarının ucundan geçiyor, bir adım atsan çizgiyi geçeceksin ama istemediğini düşünüyorsun.. kendini hazır hissetmiyorsun. daha neler neler ;)

Kesinlikle sırf bu sebep yüzünden çekirdek inanç yaptırmayı düşünüyorum

O çizgiyi geçeceğim artık böyle olmak istemiyorum

[gecedamla]

Işıklı yol Nickli Üyeden Alıntı

Sanırım ilerleme endişesi de olabilir bu.Neyse çok konuştum susuyum ben en iyisi


Özellikle bu senin tekrarın arkadaşım. Çok konuştuğunu düşünmek. Şimdi soruyorum sana- neden böyle düşünüyorsun sence?
Çok konuşsan ne olur?
Yada neden öyle hissediyorsun?

Ailenin kaçıncı çocuğusun? Sana çok konuşma, sen ne anlarsın diyenler oluyor muydu ailende?

:) Ailenin tek çocuğuyum anne ve babam kültürlü,aklı başında insanlar hiç bir zaman sen sus sen nereden bileceksin çocuklara laf söylemek düşmez vs. bu tarz cümleler kullanmadılar bana karş. Benim şanssızlığım çocukluğumun neredeyse 6 yılı boyunca ailemi sadece yaz tatillerinde,bayram tatillerinde falan görebildim çalışmak durumundaydılar maddi sıkıntı içindeydik o zamanlar ve ben amasyada büyükanne ile kalmak zorundaydım. Tam net hatırlayamasamda bana karşı olumsuz tavırları fazlaydı. Bir iki sene sonra babam vefat etti. O dönemden kalan problemler sanırım halen sevgili seçimlerimde rol oynuyor.Bir ilişkim bittikten sonra bunun farkına varabiliyorum. Babam vefat ettikten sonra neredeyse 11 yıl boyunca göçebe gibi ailenin fertlerinin evlerinde kaldık annem ağır bir depresyon geçirdi. O zamanların bilinç altımda ağır etkileri olduğunu düşünüyorum. Belki hata yaparsam veya istenmeyen bir şey söylersem evsiz kalma korkusu yaşıyordum.

Çok konuştum susayım olayında da günlük yaşantımda her daim kullandığım bir şey değildir bu sadece yazmaya devam ettikçe konudan sapıp, yarım bıraktıklarımı örneklemeye devam edecektim :D

Hatta bu 11 yıl sonunda ilk defa çekim yasası,kuantum vs. gibi konuları okumaya başladım. Sürekli annemle birlikte ayrı bir ev tuttuğumuzu bizi küçük gören insanlarla bağımızı kopardığımızı vs. düşündüm ve olumladım. Şu an ayrı bir evdeyiz önceleri anneme imkansız gibi görünürdü ama beni tek başına okuttu dersaneye gönderdi okulu şehir dışında okuyacağım ve bunu karşılayabilecek. Bazıları için küçük ve basit bir şey bu ama bizim hayatımzda imkansızdı ve oldu. Çünkü annemin çalıştığı tüm parayı elinden alırlardı işsiz kaldığında biz size baktık vs. diye

şu an yaşadıklarımda ailenin diğer fertlerinin etkisi daha büyük zannediyorum.

[Işıklı yol]

evet hepimizin var korkuları. Sadece sana farkındalık katmak istedim. Bir şeyi fark ettiğinde onu yakalamış olursun. Sana sinsice yaklaşıp, hayatını çalamaz. O yüzden korkularıyla yüzleşmek bir insanın yapabileceği en iyi şeylerden biridir. Diğeri ise kendine söylediği yalanları yakalamak. Böylece yalanlar ardına sığınıp hayatı ıskalamamış olursun. Sevgimle kal, her şey gönlünce olsun.
Işık*

[KıpçakBeyi]

En güzeli yazmaktır.Kırtasiyeden kocaman bir harita metod defteri alırsın.Tercihen kareli.Özellikle doksan sonrası nesil belki harita metod defterini duymamış olabilir.Bildiğiniz okul defteri.

İlle günlük şeklinde olmasına gerek yok.Ben mesela yazıyla kendimi daha rahat ifade ettiğimi düşünüyorum.Özellikle duygu dalgalanmalarının çok olduğu zamanlarda içimi dökmeme vesile oluyor.

Birde şöyle bir şey var.Kendini ifade etmekten kasıt insanlarla iletişime geçmek mi?Kendi duygularını ve düşüncelerini ifade etmek mi?O zaman sanatın pek çok dalı özellikle enstrüman çalmak bu işe fevkalade yardımcı olur.Resim yapmak bir şeyler çizmek gibi.

Biraz ilgili bir insan sizin fırçanızdan veya melodinizden ne hissettiğinizi ve neyi vermek istediğinizi anlayabilir.En basitinden dayarsınız bütün minör gam ve akorları.Şarkınızdan hüzünlü olduğunuz anlaşılır.

İçinizi dökersiniz.

Model gemi yapmak veya modelciliğin hepsi , bıçak yapmak vs hep bir plan üzerinden yapıldığı için sadece sizin beyninizi rahatlatır ve motor becerilerinizi artırır.Eğer masa başı bir iş yapıyorsanız ve beyniniz kazan gibi oluyorsa bu tarz elinizi kullandığınız veya bedenen çalıştığınız işler sizi rahatlatacaktır.Misal bahçe ile uğraşmak , sebze ve meyve ekmek.

Yine de bence pek kendini ifade etmek gibi durmuyor.Neticede amiral Nelson'un sancak gemisi HMS Victory hep aynı.Sen de ben de aynı gemiyi yapıyoruz.Ancak çok ilerleyince bir stiliniz oluşur.(yoğurt yiyişi)Onu da ancak sizin gibi bir modelci fark eder.

Domates veya kimi pembe sever kimi kırmızı ama domates yine domatestir.

Yine her insanın bir uğraşı ya da zanaatı olmalı.Motor beceriler denilen el göz koordinasyonu yüksek tutan şeyler çok önemli.Boşuna Osmanlı'da tüm şehzadelere bir zanaat öğretilmemiş.Bu ayrı bir zeka türü ve beynin farklı fonksiyonlarını çalıştırıyor.Bu şekilde beyinde gelişiyor.Duymuşsunuzdur elinden her iş gelir diye.Mesela babam.Elektrik tesisatçısı ama piyasada kendine usta diyen pek çok boyacıdan daha iyi boya yapar , alçı çeker hatta duvar örer.Yaptığı iş sırıtmaz.El melekeleri çok gelişmiş çünkü.Bir iki kere izlediği bir işi kendine kendine ben bu işi becerirmiyim demeden yapar.

Günümüzde çocuklar ki isterse meslek lisesi mezunu olsun çekiç , pense ve tornavida tutamıyor.Çünkü maalesef yeni nesil bu şekilde yetiştiriliyor.Karpuz kesmesini bilmeyen elma soyamayan gençler var.Hep sen dur ben yaparım demiş ebeveynleri.Neredeyse soyulmuş meyve ağzına tıkılmış.Bilmem kaç yaşına kadar anası kaşıkla beslemiş.O eller hiç bir şey tutmamış , nasırlanmamış.

Almanya mesela lisede zorunlu staj gibi çalışma ödevi var.Hangi lisede olursa olsun bir sene belirli saati bir iş yerinde çalışarak doldurmanız lazım.Sistem sizi part time çalışmaya teşvik ediyor.Bunu da zorunlu kılıyor.Zengin olmanız veya tıp okumayı istiyor olmanız durumu değiştirmiyor.

Bizde ise bedenen çalışma maalesef hor görülüyor.İşte öyle bir şeyler.Konun özünden fazla sapmayalım.