[Novos]

merhaba günlükcüm;
çekim yasasının işe yaradığını görüyorum bu aralar, bugün bir kızla tanışacağım dedim, baktım beni farklı projeye vermişler. orada bir kızla tanıştım, valla çatır çutur konuştum onunla, inanamadım buna. pat diye istedim, şak diye geldi. başka dileklerim de gerçekleşti, ne istesem oluyor sanki. anı yaşama hissi de belirdi sanırım forumda yazışırken şimdi mesaj gelecek diyorum, pat diye geliyor hemen mesaj. inanamıyorum yav, bu nasıl bir iştir. hislerim daha bir güçlenmiş bakıyorum da. ama malesef hala insanları tam olarka tanıyamıyorum o da çözülse süper olacak, ilerledim aslında bu konuda ama yeterli değil.

anket yaptığım yerlerde herkesle konuşuyorum, yarım saat konuştuğum oluyor, sırf bu nedenden dolayı, daha az anket yapıyorum maalesef :) . ama anlamıyorum ne ara sohbete girmişim, vakit geçmiş pat pat konuşuyorum. bir süre insanla tanıştım, görüştüğüm kişiler, şirketteki kişiler. türlü türlü her konuda muhabbet ediyoruz, ee bir şeyler de öğreniyorum sonuçta, inanılmaz derece farklı farklı konular öğrendim. çok daha rahatım insanlarla, 2 ay önce böyle bir durum olacağını söyleseler, kulaklarıma inanamazdım herhalde. bu ne hız, bu ne değişiklik kardeşim.

forumdaki bazı arkadaşlar bazı şeylerde yardımcı oluruz demişler ama maalesef yardım isteğim cevapsız kaldı, rica etmiştim ama neyse napalım demek ki beni tınlamak istemiyorlar, sağlık olsun, kimseye karşı kötü bir şey beslemiyorum, düşüncelerimi açık olarak söylüyorum, her zaman, her yerde, ben buyum değişemem, beni kabul eden böyle kabul eder. yeteri kadar esneklik sağlıyorum zaten haddinden fazla, arada bir kabuğumu sertleştirdiğimde de böyle olumsuzluklar oluyor, kimse kusura bakmasın, bunu yapıyorum. belki hatam vardır, bilemiyorum ama sonuçta herşey konuşularak halledilir. sevgilerimi yolluyorum yine de, en azından bir cevap alabilirdim, yardım edilmese de. 3 kavanoza 3 pirinç parçaları koymuşlar, 1cisine güzel şeyler söylemişler, 2.sine kötü şeyler söylemişler 3.süne de hiç ilgi göstermemişler, hiç bir şey söylememişler, güzel şeyler söylenen çok güzel kokuyormuş, biçimi de çok güzelmiş, kötü söz söylenen kötü kokuyormuş, kötü bir haldeymiş, ilgi gösterilmeyen ise çok daha berbat bir hal almış her tarafı çürümüş. anlamıyorum yaa niye böyle oluyor, niye ben böyle oluyorum, ben mi farketmiyorum kendimi, gerçekten çok mu haksızım. kafama takmayayım diyorum ama eninde sonunda takıyorum.
canımı sıkıyor bu durum, neyse ki eski halimde değilim, öyle olsaydı şimdi, depresyon tripleri atıyor olurdum herhalde. sevdiğim birinin böyle yapmasına çok üzüldüm.

kendini fazla beğenen insanlardan da hiç haz etmiyorum, olmayacak mı olacak tabi, insan kendini beğenecek ama kendini dünyanın merkezine koymuş, kendini çok fazla önemseyen insanlar yok mu, yolları açık olsun, ne diyeyim ben o kadar fazla ileri gitmiyorum, haddimi biliyorum. büyük konuşmamak lazım,
büyük lokma ye, büyük söz söyleme demişler. bazı insanlar kendilerine dev aynasından bakarlar hep ama başka insanlar onların hiç o kadar da dev olmadığını görürler. sadece dev aynasından bakanlar kendilerini diğer insanlar arasında dev gibi hissederler. yanılırlar, kendilerini kandırırlar, komik düşerler bu halleriyle. bu durumlarını anlamarı için kendilerine dışardan bakabilmeleri gerekir ama kendilerini o kadar kaptırmışlardır ki kendilerini görmeye güçleri yetmez.
bir hayal uğruna takılıp giderler. hoşçakal.