Günlük Mesaj

**hayatimdegisti** · 06-12-2014, 10:21 AM

Tren Patarka’dan hareket etmeden önce, teknisyen trenin makinistine lokomotifin bir parçasında sorun olduğunu ve trenin yolda kalabileceğini söylemişti. Makinist, “O zaman o parçayı niye şimdi değiştirmiyorsun?” diye sormuştu.

Teknisyen parçanın Patarka tren istasyonunda olmadığını ama varış istasyonu olan Bostarka’da bulunduğunu söylemişti. Ardından da “Umarım yolda kalmazsınız.” demişti.

Makinist, açık ve öngörülebilir bir sorun olduğu halde, bu şekilde yola çıktıklarına sinirlenmişti. Bostarka’ya varmalarına altı saat vardı. Bir tepeyi tırmanırken tren sanki teklemeye başlamıştı. “Şimdi yolda kaldık” derken tren tepeyi aştı.

Bir saat kadar sonra lokomotiften bir başka ses gelmeye başlamıştı. Makinist, “Buraya kadarmış” derken tren bir tünele girdi ve normal bir şekilde seyrine devam etti. Bostarka’ya bir saat kala zorlu bir tepeye daha tırmanacaklardı.

Makinist içinden “Tren kesin bu tepeye tırmanırken yolda kalır.” dedi. Fakat tren o tepeyi de tırmandı; tepeden inerken de anormal bir şey olmadı. Tren, hiçbir gecikme olmadan Bostarka’ya varmıştı. Makinist trenden inerken, “Bugün benim hayatımın en mutlu günü!” dedi ve bakım atölyesindeki arkadaşlara ilgili parçanın değiştirilmesini istedi.

Bakım atölyesinden bir teknisyen, yeni bir parçayı aldı ve lokomotifteki parçaya baktı. Parça tamamen yeniydi. Üstündeki tarihten daha o gün takıldığı belliydi. Parçanın yeni olduğunu makiniste söyledi. Makinist “Olamaz” dedi, “Tren gelirken çok zorlandı.

Üstelik Patarka’daki teknisyen parçanın mutlaka değişmesi gerektiğini söylemişti.” Sonrada öğrendiler ki, Patarka’daki teknisyen şaka yapmıştı. Makinisti endişeye boğan ve sonradan o günü hayatının en mutlu günü ilan etmesine yol açan onun bakış açısıydı. Patarka’daki teknisyeni ertesi gün gördüğünde teknisyen şöyle demişti. “Aslında her zaman ki gibi sıradan bir yolculuk yaptın.

Her şey aynıydı. Sen aynıydın, yaptığın sefer, kullandığın lokomotif hep aynıydı. Sadece bakış açın farklıydı. Sıradan geçen her günü, bir macera gibi görmek ya da hayatımızın en mutlu günü yapmak bizim bakış açımıza bağlı.