Ynt: bin yapraklı nilüfer çiçeği

[taçyaprak]

bugün çok kötü bir şekilde ağladım ve bir nevi kriz geçirdim.tam olarak bilmiyorum ama 2-3 aydır böyle birşey olmuyodu ama kendime bundan dolayı çok kızmadım çünkü bunu benim en büyük korkum bunu tetiklemişti.sevdiğin birini kaybetme yani onun ölebilme riski.Bu konuda fazla takıntılı,kuruntulu olduğumun farkındayım hatta bu konuyla ilgili özel cd isticem beklememin sebebi buna kendimi hazır hissetmemem.telkinleri keşfedeli yaklaşık 2.5 ay oluyor(kayıt tarihi 31 temmuz olabilir bakmayın siz)bazı günler ara versemde mide bulantıları yorgunluk gibi sebeplerle 2 aydır sürekli dinliyorum.ilk 15 gün çok kötü geçti mide bulantım oldu ayrıyeten baş dönmeleri de bunun tansiyon düşmesinden mi yoksa telkinlerle alakası var bilmiyorum ama ciddi biçimde başım dönüyordu ve ben bu yüzden hep yatıyodum işte o günlerde 1-2 gün ara verip iyi hissettiğimde tekerar başladım(bu arada etkilerde baş dönmesini okumadım ya da rastlamadım)şimdi artık biliyorum ki suçluluk duyguları,depresyon dünde kaldı gibi telkinler ilk başta eski kötü anılarınızı geri getirebiliyor yani ben kaybetmeyle ilgili şeyler şu an bişey hatırlamak istemiyorum,bunu kaldıramacağımı hissediyorum çünkü ben 3 yıl önce babamı,10 yaşındayken de kızkardeşimi kaybettim.o günlerle ilgili anılarımın canlanmasını istemiyorum.Birçok insan ölümü yaşıyor ama ben bunu anlatmakta,itiraf etmekte neden zorlanıyorum bilmiyorum.İşte hayatta benim en çok korktuğum şey bu ,beni en çok yıpratan,panikatak yaşatan.bazen küçük bir kaygıyı bir çığ topuna dönüşterebiliyorum ve kendime o günü tamamen zehrediyorum sadece kendime değil buna sebep olan kişiyi de maffediyorum,büyük bir fırça atıyorum.Böyle yapmak istemiyorum ama elimde değil kalbim o an öyle acıyor ki buna izin vermiyor.bugün yine öyle bişey yaşadım beni endişelendiren, korkutan o kişinin ölümle ilgili sözleri oldu''olursa olur en fazla ölürüm ne olacak'' onunla ruhla ilgili bir konuşma yapmıştık ve ben ölümden sonra ruhun varolacağını inandığımı söylemiştim.onun yorumu şu: off ya ölünce de mi kurtulamıyoruz sıkıntıdan ölünce yok olmalıyız,kurtulmalıyız herşeyden hep yaşıcaz mı ne sıkıcı.
bu son sözleri de bugün hatırladım yaa ben en iyisi size gerçeği anlatıyım o insan bir hukukçu ve tehdit ediliyor ve ben bugün bunu öğrendim.Belki risk çok fazla değil ama o sözleri benim kanımı dondurdu düşünceleriyle ve şu andaki hayata karşı olan sevgisizlik,isteksizlik yüzünden kendine kötü birşeyleri çekmesinden çook ama çoook korkuyorum. algılarım artığı için onun içindeki derin bunalımı görüyorum ve bu beni maffediyor.zaten onu arayan bendim dün geceden beri çok sıkılyodum.karamsar ve oldukça kabullenilmiş bir konuşma dinledim.lütfen ona şifa gönderin.bu duygulardan kurtulsun.O Hayatta bişeye inanmaz reiki,düşünce gücü vs şeylere ona göre kötülük hayatın kendisinden gelir iyi düşün desem onun için bişey ifade etmez(ona bazen sana pozitif enerji gönderiyorum sana diyorum iyi gönder bakalım diyo ama özünde inanmadığını biliyorum)Ama beni yargılamıyo ya da alay etmiyo böyle şeylerle uğraştığım için.

bugün benim için kötü bir şey daha oldu normalde çok etkileneceğim bişeydi ama yaşadığım ilk korku onu değersiz kıldı

ölümden öte kasaba yok değil mi

bir an önce toparlanmalıyım kendime gelmeliyim ki başkalarına yardım etmeyelim