hayalayaz

feryacığım evrenin yasaları var..verme ve alma yasası bunlardan en önemli olanı..bize daima vermeyi...bizlere daima ayıp,yasak,günah üçgeninde yaşamayı öğrettikleri için, arap saçına dönen hayatımızı ayıklamakta zorlanıyoruz..fakat bizlerdede hata var..bize öğrettikleri gibi yaşamak kolayımıza geliyor..çünkü hayatımız boyunca evet dediğimiz insanları kaybetmekten korkuyoruz..halbuki farkındalığımızın geliştiği anda hayattaki duruşumuzu belirleyip..deklare etsek üzüntüler bir an önce başlayıp bir an önce bitecek..bu üzüntüleri sadece sen değil hepimiz yaşıyoruz.. yalnız kalma ve öyle olmazsak kaybetme korkusu iliklerimize işlemiş,kendimize saygı duymaya başladığımızı bile belli etmekten korktuğumuz için bize saygı duyulmuyor..aslında bize saygı duymayanlarada öğretilenler, bizimkiyle aynı olduğu için özsaygısı olmayan bir çok insan diğerinden saygı bekleyerek yaşıyoruz.. bööyle bir kısır döngü..bireyselliğimizi koruduğumuz zamanda, yine birlikte olabileceğimizi kabul ettiğimiz,ve ettirdiğimiz zaman,diğer insanlarada örnek olacağımız için,bir birimizin sırtında olmak veya inmek gibi sorunlar yaşamayacağız.biz bunları öğrenip,kabul edip hayatımıza nasıl geçirebileceğimiz konusunda bocaladıkça üzülüyoruz,ben artık üzüntüsüz yaşamayı seçtim..ruhsal büyümenin en kolay yolunun seinçten geçtiğini gerçekten öğrendim..verdiğim ölçüde almanın hakkım olduğunu kabul ettim..almadığım hiçbir şeyi vermek zorunda değilim.( bunları senden çok kendime söylüyorum, amacım asla ahkam kesmek olmadı,hiçbir zaman olamaz,eğer öyle bir hava yarattıysam bağışla) hepimize saygılı sevgiler...