Bugun 9 Temmuz 2007,
Drunvalo Melchizedek isimli bir yazarin kitabini okuyorum -yasam ciceginin unutulmus sirri-1- - Kitap cok ilginc,su anda icinde bulundugumuz zamanlarin biyolojik ve ruhsal hizli bir deyisim icerdigini ve biz istesekte istemesekte bu muhtesem deyisikliklerin birer parcasi olmak durumunda oldugumuzdan bahsediyor, bu deyisimlerin sahsi bolumlerini telkinlerimizle hizlandirdik, biz deyisirken olumlu yada olumsuz bu deyisim diger herkeside etkiliyor, aslinda ne kadar ciddi bir is yaptigimizin yeni farkina variyorum. Yuz maymun hikayesinde oldugu gibi (ki buna inaniyorum bizleri birbirimize baglayan manyetik bir enerji ile sariliyiz) benim ruhsal gelisimim diger insanlarinda ruhsal gelisimlerine yardimci oluyor. Aslinda biz kendimize yardim ederken hic farkinda olmadan herkese yardim ediyoruz. Sevgili Atakan, kendinle beraber kac kisiye daha yardim ettigini sen hesapla artik
Simdi bendeki bir deyisimden bahsetmek istiyorum, onceleri cok fazla dozda bir acima duygusuna sahiptim, ozellikle fakir insanlar, dilenciler , yasli ve gucsuz insanlar beni bazen aglatirdi bile. Simdilerde bu yogun acima duygumun yerini daha deyisik bir duygu aldi, sanki herseye olmasi gerekenmis gibi bakmaya basladim ve o insanlari sadece seviyorum ve haklarinda en hayirlisini diliyorum , artik cok fazla uzulmedigimi fark ettim. En son listeme ekledigim koruma kalkani scriptinden sonra bu durumun farkina daha cok variyorum. Ne diyim, Allah senden razi olsun sevgili Atakan
