[zoyasonsuz]

Hayatımızı kapsayan her şey bizi onlara bağlar insanlar olaylar acılar dertler mutluluklar bunlar ile aramızda bağ vardır görünmez ışık ipi gibi bir bağ buna karmik bağ da denir yani ruhsal bir bağ.Bu bağ yaşadığımız kötü olayları kişileri affetmedikçe güçlenir ve her seferinde bizi ona çeker affetmek bu bağı koparır ve özgür kalırız belki ağırlığa alışmış olan benliğimiz boşluk duygusu hissedebilir bir süre ama hafifliğe alıştıktan sonra affetmenin ne kadar önemli olduğu anlaşılır çok güzel biz söz biliyorum insanlığın gerçeği gibi:Allah affeder ama vicdan affetmez işte iş bize düşüyor bi noktadan sonra