Bazen ben bile kendime şaşıyorum çevremdekiler ne yapsın
. Dün akşamdan itibaren içimde bir sıkıntı bir sıkıntı anlatamam deli olacaktım, kendi kendime sürekli güzel ve olumlu şeyler söyleyip kendimi iyileştirmeye çalışıyordum. Coşkunun günlüğünü okudum olmadı, hayalin günlüğünü okudum olmadı, burcunun günlüğünü okudum yine olmadı. Tam bu arada uzun zamandır görüşmediğim bir müşterim geldi. Adam nasılsınız der demez ben bir konuşmaya başladım sormayın bülbül gibi şakıyordum ses bir çıkıyor göreceksiniz. Suratımda sürekli bir gülümseme. Adamcağızın bakışı hala gözlerimin önünde
. Anlam veremedim ama galiba iç huzurumuz güven ve neşemiz hep içimizde en ufak bir sebeple dışarı çıkabiliyor artık
