[nilgün07]

pisimbat yazdıklarını okudum çok duygulandım...benim annem var sağ...ama hiç anneliğini hissetmedim biliyormusun.beni babannem büyütmüş.okula başlayınca annemler almış.okul tatile girdiği gün ben babaannemin yanına kaçardım başka bir şehirdeydi çünkü.annemde beni fazla kabullenmediği için daha liseyi bitirmeden "kızım evde kaldı kimse istemeye gelmiyo" diye panik yapmaya başladı...ve ben liseyi bitirdiğim hafta nişanlanmıştım bile...5-6 ay sonra evlenipde başka bir şehire gelin gittiğim halde"benim kızım öldü" diyebilen bir anne.eşimle tartışmalarımızda"çocuklarınla gelme kabul etmem"diyebilen bir anne.23 yıl çocuklarım büyüsün diye bekledim boşanmaya karar verdiğim zaman çantamı kapı önüne koyup " kocanla gideceksin"diyen bir anne.sonuçta boşandım diye yeniden evlendim diye küs bir anne....onun için anne sevgisi ne demek anne sıcaklığı nasıldır ben bilmiyorum..senelerce ailemden uzak yaşadım başka şehirlerde birisi anneme gidiyorum dese içim cızz ederdi.bşandıktan sonra yanındayken uzaktı bana.bazen düşünürdüm küçükken annem üvey mi acaba? diye.şimdi düşünüyorum da onun da ailesinden gelen birşey herhalde.o da sevgisiz büyümüş.ben annemi çözemedim anlayamadım hala...