hayalayaz

hepinizi tebrik ederim ne kadar büyüksünüz..oysa benim gözümde küçücük çocuklarsınız..bütün bunlarla ne kadar genç yaşta başetmek zorunda kaldığınızı görüyorum, kıyamıyorum..bir an sonra ruhunuzun büyüklüğünü, olgunluğunu görüp takdir ediyorum..hayatta birlikte olduğumuz herkesle ama herkesle yapılmış bir anlaşmamız var..bize kötü davranarak, büyümemize katkısı olan insanların ne kadar zor bir görev üstlendiklerini düşününce, onları affetmek daha kolay oluyor..
güzel kızlarım şimdi benim ablalığım tuttu yine, eşlerinizden boşanmış olabilirsiniz..onlar size çok kötü davranmış olabilirler..ama ortada bir çocuğunuz olduğu için sizler ölünceye kadar sürecek olan bir akrabalık bağıyla bağlısınız onlara, onlarda size...ayrıca onlara ihtiyacınız var..belki maddi, belkide sadece manevi anlamda...evliliğiniz sürdüğü sırada olayların tam içinde olduğunuz için berrak bir zihinle hareket edememiş olabilirsiniz...şimdi o pırıl pırıl zekanıza kurnazlığı eklemenin tam zamanı...ne yaparsınız..nasıl yaparsınız bilmiyorum...ama onlarla dostça bir ilişki kurun..şimdi çocuklarınız küçük...ama yarın onlar büyüyecek...babaları onların kimlikleri...nufus cüzdanları...bir çocuk babasını gösterebildiği zaman toplumda sağlam bir yer bulabilir...onların sistemli bir şekilde babalarıyla görüşmesini sağlayın..babalarına babalığı hatırlatacak olan sizin dost davranışınız olacaktır....bu adamlara hayatınız boyunca ihtiyaç hissetmeyecek kadar doyum içinde olabilirsiniz(inşallah) ama çocuğunuzu evlendirirken..babası için...ayrıldık ve babası aramadı dediğinizde haa..hayırsız birinin çocuğu damgası yiyecek olan sizin üzerine titrediğiniz evladınız olacak...bunları size parçalanmış bir ailenin çocuğu, boşanmış bir kadının tecrübeleriyle aktarıyorum...eğer ahkam kesmiş olarak algılandıysam özür diliyorum..