[ramtha333]

Eğer sevgi eylemlerle tanımlanabilseydi şöyle bir tanım çıkabilirdi, “Sevgi, karşılık görmek için hiç bir arzunun olmadığı ve sadece diğer kişiye yarar sağlama niyetinin olduğu verme eylemidir”. Diğer kişiye neyin gerçekten yarar sağlayıp, neyin fayda sağlamadığı, elbette ki bilgelikle değerlendirilmelidir. İlişkilerimiz bağlamında, dışariya sevgi nefesi vermek; karşılığında bir şey beklemeden, diğer kişinin yararına yapılan her şeydir. Sevgi nefesini almak, diğerlerini tamamen oldukları gibi kabul ettiğimiz anda başlayan, fiziksel değil, zihinsel ve ruhsal olan bir kucaklamadır. Ne yazık ki şartlanmamız ve zihinlerimizdeki örnekler arzulama, isteme ve beklenti alışkanlıklarıyla öylesine dolu, yargılama, önyargı ve tarafsız olamama örneklerine öylesine gömülmüştür ki, gerçek sevgiyle hareket etmek ve niyetimizi ihtiyaçlarımıza dayalı en sübtil isteklerle veya geçmişe ilişkin en basit yargılarla kirletmemek oldukça zordur! Yaşamımızda sevgiyi yeniden canlandırmak, her doğru ruhsal yolun ve yaşam tarzının özünde, tam kalbinde yer alır. Herhangi bir aydınlanma şeklini izlemeye karar verdiğimiz zaman, sevgi, bizim kristal kadar berrak olmamızı talep edecektir... Sevgi hakkında; sevginin gerçek anlamı hakkında uykuda olduğumuzu idrak ettiğimiz; uyanmaya ve uyanık kalmaya karar verdiğimiz zaman, kendimizin farkında olmaya son derece ihtiyacımız olur. Sevginin gerçek anlamı ve doğru ifadesi için gerçekliğimizi korumaya karar verdiğimiz zaman, tedbirli (uyanık) olmamız gerekecektir!