ayy ben misafir olurum sanaaaaa, börekler aç sende banaaaaa...
annem ben anne olmadan önce hep derdi anne olunca anlarssın die
gıcık olurdum o sözüne. ama anne oldum anladım valla hanyayı konyayı.. ama başıma her ne gelmiş olursa olsun oğluma sahipim diee dünyalar kadar mutluyum bende bugle.
insan üzülemio herbişeye farkındamısın? çocuk sahibi olunca. yani o görmesin hissetmesin die ne duygulardan vazgeçioruz.iyide oluyo. doal telkin.
gerçi benimki 4 yaş oğlanı. henüz pek bi faso vermedik yaşama dair ama benimkide sakin, duyarlı anlayışlı
bakışlarında derin anlamlar taşıyan bi çocuk...
güzel sanatlara girecem die yılarca yırtındım tabir yerindeyse. ama o yılarda torpil hadsafhadaydı ve ben onca insan içinde hep ilk yüzde kalıp elenirdim sınavlarda.
resim yaparım.. yapardım. ama güzel sanatlara giremeyince küstümm ve bi dahada elime boya kalem almadım. yook yine yap dimeyinn yapmam.
yapmıcammmmmm.
çümküü benim için hobi olmamalıydı resim. AMAÇ olmalıydı araç değil. olmadı bende o sayfayı kapadım. bunca yıl olmuş atamamışım kırgınlığımı ki hala aynı fikirdeyim.
belkim yaşlanınca ileride yaparım söz vermiom. 44
sende bana buyur gel. harikalar diyarına şekerimmm.