ben olum için ne düşünüorum biliomusunuz?
şimdi benle yaşıyor..ben elimden geldiğinde onu hayata hazırlamaya çalışıyorum. bu ugurda yardım alıyor okuyor dinlior öreniorum. doru yaptığımı sandığım şeyler kadar yanlışlarımda oluyodur eminimki.
ve itüm çabalarıma rağmen ileride babasıyla yaşamayı tercih ederse ( bilmeyen için ayrıyız) eyvallah diyeceğim. nerde istiyosan , nerde mutlu olacaksan orada yaşa.
yani besledim büyüttüm die bi beklentim olmayacak.vazifem ona yaşamı öretmek. hayat karşısında dimdik durmayı öretmek.
sonrada bırakmak elini .. ama bu rüzgarlara kaptırsın kendini bildiğini yapsın gibi değil . göz ucuyla izlemek her daim son nefesime kadar.
nerde bana ihtiyacı var orda yanıunda olmak.
kararlarına saygı duyup, belli belirsiz destek olmak. benim varlığımı hem hissetmesini hem kaybetmesini saplamak yani.
ve ben çocuk için yaşayanlardan değilim. kendi yaşamım var benim. tercihlerim var.önceliklerim var.o benim hayatımın anlamı belki ama merkezi değil.
varlığıyla sevgisiyle güç buluyorum belki ama ona dayanmıyorum...
