Alıntı:
| z.ozgur Nickli Üyeden Alıntı
 Günümüz sözde iletişim çağı.....Herkesin elinde cep telefonu..alo amerika alo kars......ama malesef en yakınlarımızla ,akrabalarımızla,arkadaslarımızla, evde ,sokakta iletişim ne alemde...herkes yanlız,samimiyet ,dürüstlük ve menfeatsiz sevme sayma çok çok azalmış.........menfeatler olmuş ana tema! Allah samimi ve dürüst insanlarla hepimizi karşılastırsın inşallah.....Sağlıcakla kalın...  |
Sana da diyim diyeceğimi, az agresifim bugün.Ya yazacağım ya da bağıra bağıra ağlayacağım.İletişim çağında değiliz, aksine iletişememe çağındayız.Evin baş köşesine ruhsuz aletleri (tv, pc, v.s.) oturtuğumuz günden beri iletişim adı altında kendimiz çalıp, kendimiz oynuyoruz.Kendimizle dahi iletişemezken başkalarıyla iletişmeyi beklemekte çok anlamsız.Örneğin ben bazen, iletişimde bulunmaktan nefret ediyorum.Ben diyorum ak, karşımdaki anlıyor kara.Boşuna stres yapıyorum.Bzen kendimi stres manyağı gibi hissediyorum.Otur konuşma değil mi, bilen bildiğiyle kalsın, ufkunu ne kadar geniş tutmak istiyorsa o kadar tutsun.At gözlüğünü seviyorsa ve bu onu tüm gerçeklerden koruyorsa sana nee!Sen bak kendi hayatına değil mi?Yok olmaz, ille bir şeyler vereceğim, öğreteceğim ve öğreneceğim.Kalsın arkadaşım öğreneceklerim sizde alla allaa!Ben bu yola tek geldim tek yürüyebilirim.Ama işte yaşamın düzeni öyle değil, ille burnuna sokuyor istemediğin otu.Çünkü yaşam yolunda öğrenmen gereken yapı taşları var.Bu taşlar seni bir sonraki seviyeye hazırlıyor.Değer, kıymet bildiriyor.Ummadığın anda karşına çıkan fırsatı değerlendirmeni sağlıyor.Hep öğreniyorsun, hep gelişiyorsun.Ondan diyorum ya bu yol uzun ve zahmetli bir yol diye.Kah düşerek, kah gülüp oynayarak yürüyorsun.Yola ilk adımını tek attığın gibi son adımını da tek başına tamamlıyorsun.
(Amma, sinirlenmişim yahuuu!Benim çeneme vuruyor işte, bu da genetik kod.heheh!)