Alıntı:
| ayse Nickli Üyeden Alıntı
Aile ve Duygusal İlşkilerimde Olumsuz buluyorum kendimi.
Çünki hoşgörüsüzüm.. tahammülsüzüm..oysa iş alanımda yada dostluklarda mesafeden olsa gerek daha tahammüllü olabiliorum...
konu yakın birine dairse şayet, aramızdaki iletişimine de güvendiğimden olsa gerek kırıcı olabiliorum.Aksi davranışda mesafeli kalacağımı yeterince yakın ve samimi olmayacağımı düşünüorum.samimiyetle idare etmek arasındaki ince sınırı birbirine karıştırıyorum ben.
:( bak sinir oldum şimdi iyimi.... |
herkesin belki tek kişiliği ama hayatta birçok rolleri var. anne rolü, kardeş rolü, eş rolü, müdür rolü vb. genelde iş hayatındaki rollerimiz daha formel olduğu için iletişimde daha başarılı olunabiliyor ama ev hayatındaki roller işin içine duygusallığın girmesi, evde insanların kendini daha özgür hissetmesi ve belki de biraz daha garantici olmaları ( olmamız ) nedeniyle sorunlu olabiliyor. dışardaki insanlar bize tahammül etmez biliyoruz ama evdekiler nasıl olsa hoş görür, katlanır, herşeye karşın bizi sever anlar vb bir bilinç altı düşünceler nedeniyle böyle olabiliyor sanırım. ancak karşı tarafta yahu sen işte bu kadar iyi iletişim kuruyorsun ama evde bana niye böyle davranmıyorsun dediklerinde de cevap ya terzi kendi söküğünü dikemez vb bir atasözü ile espriye alınır ya da eeee sen annemsin, karımsın, herkesle aynı şeyi yaşayıp paylaşmıyoruz ki herkesle aynı davranıyım gibi atmasyon bir cevap olabiliyor.