Aslında nasıl başlayacağımı pek bilmiyorum. dusun
Dün değişimi hissedebileceğim oldukça somut bir olay yaşadım.
Bir yanlış anlaşılma sonucu hiç tanımadığım biri tarafından hakaret olarak kabul edilebilecek derecede yargılandım.
İlk olarak şaşkınlık yaşadım ve birden tüm vucudumu bir sinir dalgası kapladı.
Şunuda belirteyim yüzyüze olduğum bir ortam değildi bu bir yazışma idi.
Bana meydan okunmuştu adeta ve haksız yere yargılanmıştım. Önceleri böyle bir durumda tepkimi direk ve en sert ve ters biçimde gösterirdim.
Sakin olmaya çalıştım ve durumu değerlendirerek bunun bir sorun yada dert değil sadece olan bir şey olduğunu düşündüm.
Dikkatimi duygularıma verdim....sonuna kadar yaşadım onları.
Sonra düşüncelerimi izledim, onları ciddiye alsam şu an bunları yazmak yerine daha değişik bir durumda olacağım kesin.
Sonra sakince düşündüm ve bunların benimle değil karşı tarafla alakalı şeyler olduğunu
görmeye çalıştım. ve gerçekten öyleydi.
Eskiden olsa gece uyuyamaz ve her haraketime yansıyan depresif bir hale girerdim.
Şu an çok rahatım, çünkü kendi içimde bütünüm, kendime güveniyorum, insanların onayına yada
övgüsüne ihtiyaç duymadan kendime yetebiliyorum.
Böyle olaylar mutluluğumu yada neşe mi çalamıyor, çünkü mutluluğum dışarıdan değil içimden geliyor.
Üzerinde düşününce haklı olmak gibi bir pozisyonda olmam gerekmediğini biliyorum....
Suçluluk duyguları ile verilen saçma tepkiler yerine kendine güvenle verilen mantıklı tepkiler var artık.
Sahte egonun oyunları şuçluluk duygularıyla ortaya çıkamıyor....
