Arkadaşlar teşşekkürler.
Hepimiz dünyanın kralıyız. Herşey bizim için yaratılmış . Değermizi bileceğiz tabi..
Bir gün daha geçti hayatımdan. Her geçen gün mükemmele ulaşmak ve bu yolda gittiğini görmek çok gurur verici.
Bu gün yine eski karamsarlık anlarım benim yanıma geldi. Bir his vardır ya hissedersin bir yerlerinde o his sana birşekilde değersiz olduğunu o an dışlandığını söyler. Ona dersin ne alakası var şimdi. Neden diye sorarsın cevap vermez. İşini bilir ve seni o an her zamanki depresif durumuna sokar.
İşte bu anlar benim için vazgeçilmez anlar. Bunlar gelmese bunları halt etmeyi öğrenemem. :)
Mesela içimden akıp giden karamsarlık geldiği zaman o duygu ve his vücudumda belirdiği zaman.Kendimi hafife alıyorum. Ne oldu ne varda bu kadar kendini kötü hissediyorsun diye alaycı bir tavırla kendime sesleniyorum. Artık o az o karamsarlık ve huzursuzluk uçuyor.
Bu güne gelince. Güzel bir gündü. Şu ne güzel birşeyki insan kendini kral gibi hissederken gülebiliyor. Kendini seviyor. İnsanlara neşe saçabiliyor. Onlarla konuşurken hep sevgiyle bakıyorsun. İşte insanın gerçek krallığı . Kendimden hoşnutsuz oluğumda ise insanları sevemiyorum. Onlarla konuşamıyorum. Konuşsamda gergin bir ortam oluyor. Tabi hepsi boş.
Ya aslında çok güzel ilerliyorum. Hayatımın amacı mükemmeliyetlik. Hele benim durumumda ( yani eski halimdeki diyeyim şuna :) ) insanları görünce hiç gereksiz yere kendilerine eziyet ettiklerini görünce çok etkileniyorum. Ve aslında mutluluğun ve kendini sevmenin formülünü bulup dağıtmak tek amacım oluyor.
Kral olmak güzel şey önümde bir engel var gibi...O na değeri çok fazla veriyorum. Onu çıkaramıyorum zihnimden. Aslında herhangi birisi olduğunu biliyorum. Ama çıkarmak istemiyorum hayatımdan.
Bu da beni birşekilde zayıf düşürüyor. Nasıl düşürüyor? Mesela bu gün onun yanında iken birden kendimi o değersizlik duygusu kapladı ve kötü hissettim. hemen kendime hey kral dedim ne oluyor sana. Senin değerin ölçülemez. Kendime geldim. Ama o da sanki benim eski durumumda gibi. Hayatını birçok kural örmüş. Yani kendine değer vermiyor . Zannediyorki kuralları kendini koruyor. Zaten o yüzden seviyorum onu. Ama sınırı koruyamıyorum. Çok değer verdiğim an onun yanında kendimi zayıf ve güçsüz hissediyorum. Krallığımın önünde şu an tek engel o....