[medusa]

Evet bu gün kendi kendimi yedim bitirdim. Akşam zihnim yorgun bir şekilde eve geldim.

Şunu gördüm ki sadece yapmamım gereken kendini gerçekten herkesten çok sevmek değer vermek. Sadece bu. Amaç bunu sağlamak. Gerisi öyle bir geliyor ki.

Benimde çarptığım önüne geçemediğim nokta bu. O benim için büyük bir engel oldu.

Herkese karşı kralım kendimi çok iyi hissediyorum Kimse benden değerli değil. Fakat onun yanına gittiğimde bu gün yine ona sanki ihtiyacım varmış gibi o olmadan yaşayamazmışım gibi onun sevgisine muhtaçmışım gibi güçsüzleşiyorum kendimi aciz hissediyorum . Ağlayasım geldi şimdi bunu yazarken. Atamıyorum onu hayatımdan kalbimden .
Herşey çok güzel olacak derken benim için ne aşılmaz engel oldu. Tek noktada tıkanmak diye buna denir.

Dedim kendi kendime sen sadece kendini sevmeli ve bununla mutlu olmalısın. Başkasına ihtiyac hissettiğin an başkasının sevgisinin seni mutlu edeceğini inandığın zaman üzülürsün. Krallık elden gider.

Arkadaşlarım canlarım. Sizler dünyanın en güzel insanlarısınız. Ağlıyorum yenilmişlikten . Nasıl kendimi ondan daha çok severim değer veririm bilemiyorum. Varmı krallığımın önündeki engeli yok edecek bir şey.