[shamanic]

Sevgi, bütün insanlığı ve evreni sevmektir. İnsanı çevreleyen her şeyin tek anlamıdır. Kim olursan ol, mutlak hâkim sevgidir. Sevgi yaradılışın sırrıdır.

Sözlükte sevgi; insanı bir şeye veya bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygu olarak geçer. Sevgi denildiğinde genellikle akla ilk önce, iki karşı cins arasındaki duygusal çekim gelmekteyse de, aslında sevgi, yöneldiği hedefe ve biçimlerine bağlı olarak büyük çeşitlilik gösterir.

Sevgi, tüm insanlığın uzun bir tekamül yolculuğu ile ulaşacağı özdür. Çıktığı varlığa yeniden kavuşmasıdır. İçindeki gizli Tanrısallığa ulaşmasıdır. Hayat ve ölümsüzlüktür.

Sevgiyi benliğine ve çevresine yaymak öz varlığı ile buluşmaktır. İlahilikle birleşmedir. En üstün şuur haline geçmektir. Zamanında söylemek, paylaşmaktır.

Mevlana’nın dediği gibi :

Beri gel beri; daha da beri. Ama lütfen sevgiyle gel; sevgiyle. Mademki, sen bensin, ben de senim. Niye, şu senlik benlik bağı? Ne ben benim, ne sen sensin, ne sen bensin. Hem ben benim, hem sen sensin, hem sen bensin. Ben seninle o hale geldim ki, sen ben misin, ben sen miyim diye şaşırıyorum.

Yunus Emre’nin en önemli yönü; bilinçli bir hümanist oluşudur.

Yunus Emre’den sevgi üzerine bir örnek:

Ben gelmedim davi için,

Benim işim sevi için,

Dostun evi gönüllerdir,

Gönüller yapmaya geldim.

Sevginin boyutları, gönül gibi sınır tanımazdır, evreni sarar sarmalar.

Sevgi, körü körüne olmayıp bilinçli olduğundan, sınırsızdır ve çok daha yüce boyutlara ulaşır. Sevgi, duyup düşünerek ve anlayarak yaşanan bir sevgi olup hiçbir karşılık beklemez.

Sevgi, evrenin ana maddesi, en temel öğesidir. Sevgi, DNA sarmalında olduğu gibi Birlik’dir. Sevgi özgürlüktür. Sevgi evrenseldir.

Aşk ikidir, Sevgi bir!

alıntıdır..