[üç_gömlek]

selamlar hülya hanım;
mesajınızı yeni gördüm.sizi çok iyi anlıyorum.
ben de yönlenmeyle tanıştım bu siteyle.çekim yasası desek daha doğru sanırım.istedik ve buldurulduk.
gerçi bi defasında olumsuz bi şeye sebep olduğumdan bir daha girmicem siteye diye kendime söz vermiştim.ama sonra çok geçmeden tekrar geldim.ve bilmem gereken konulara odakladım kendimi.bundan dolayı daha fazla paylaşımlarda bulunmaya başladım.sonuçta ilerlemem gereken bir yol vardı.ve sağa sola takılıp kalmamalıyım dedim.belki de öğrenmem gereken şeyi öğrendim bundan.neyse;

mesajınızda

"Korkularımın daha fazla üstüne gitmeliyim sanırım." demişsiniz.ben siteyle tanışmadan önce birsürü psikolojik sorunları olan biriydim.karanlık korkum da vardı.ama siteyle tanıştıktan sonra karanlık korkum gitti Allaha şükür.korkuyu düşündükçe daha çok korkmaya başladığımı ve hatamın korktuğum şeyi düşünmek olduğunu anladım böylece.ahh o çocukluğumda çektiğim korkular neydi neler çekmiştim?sabahlara kadar yorgana sarılır ve yalnızlığımı yorganla paylaşırdım.kardeşimse karanlıktan falan korkmazdı ve şöyle derdi: "korkacağım zaman hemen temel reisi tom ve jerry'i düşünüyom gülüyom hep" derdi.ama ben başaramazdım bunu.bu siteyle korkum yok oldu.korkunun üstüne gitmek yerine olumlu şeyleri düşünmeliymiş.ama sizin korkunuz nedir bilmiyorum daha farklı şeyler kastediyor olabilirsiniz.

şöyle bişey demişsiniz;

"Birde şunu eklemek istiyorum,düşüncelerimin oluşumunda ki etkilere dönüp baktığımda içinde sevgi enerjisinin fazla olduğu isteklerimin daha kolay gerçekleştiğini gördüm.Zannediyorum sevginin açamayacağı hiç bir kapı yok!"

ayakta alkışlıyorum sizi.keşke dünyadaki herkes hayatını farkında olarak yaşasa bir şeyler farkedebilse.geçenlerde işteydim.çalışıyordum.hem çalışıp hem de Allah sevgisini düşünüyordum.bi an içimin bir volkan gibi sevgi ve duyguyla dolu olduğu an gelmişti.ağlamaya yakın hale gelmiştim.ve kendi kendime şunu düşündüm.akşama işten sonra eve gideyim de internetten hz.davut peygamberin duası vardı.onu ezberleyim.o duayı da arada bir yapayım diye sadece düşündüm.ama içimde büyük bir sevgi yoğunluğu vardı.neyse akşam oldu.ben konuyu unutmuşum tabi.normal akışında seyrediyor hayat.nete girdim normalde direk hayatımdeğiştide kalırım.bir de müzik açarım,hayatımdeğiştiye devam saatlerce.ama o akşam bir oraya bir buraya giriyorum şuursuzca ne istiyorum neyi arıyorum bilmiyorum hayatımda hiç girmediğim sitelere tıklıyorum ki bir tanesi açıldı.kocaman harflerle hz.davudun duası yazılı.tabi hatırladım gündüzki anımı.sık sık bu duayı da yapıyorum.

sevgiyle düşününce daha çabuk oluyorlar.sevgiyle düşününce direk karşımıza çıkıyorlar.sanki bizi de sevginden bırakma,bizi de senin yanında bulundur demek istiyorlar.bak aklıma ne geldi.

zaten günlük yaşamda da sevgili,hoşgörülü insanlar bizi kendilerine çekmezler mi?yanlarında kendimizi huzurda hissetmez miyiz?o tatlı dillerinden dökülen sözler bir inci gibidir.

gül'ün adı yine gül olsaydı ama;kokusu kötü olsaydı,kim kızına gül ismini verirdi? kim gülümseme haline gülmek derdi.yüzünde güller açmak diye deyimimiz dahi olmazdı.

bence sevgiyle bir şeyi istediğimiz zaman;istediğimiz şey bize doğru koşuyor.bizimle beraber olmak için uğraşıyor.tıpkı;güzel insanların bizi çevresinde pervane gibi döndürdüğü,çektiği,etkilediği gibi.