HoŞBulduMMM
Teşekkürler Emel, Suzzy ve Shamanic
Pamir'in yazısını okudum ve başına gelenlere üzüldüm. Birkaç ay kadar önce aynı sorunları yaşadım iş yerimde. Bana hiç iş vermediler, benim görevlerimi başka alakasız arkadaşlara vediler, kendimi çok yalnız hissediyordum, çok derinden yaralanıyordum. Haketmemiştim oysaki tüm bunları, hepsini sevmiş, hepsine yardım etmiş, iş öğretmiştim, birinin çocuğunun okul ödevlerini yapan ben birdenbire haksız yere kendimi bir cephede yalnız buldum. Çok zordu gerçekten. İşim yoktu boş oturuyordum, bunun içinde birde suçluluk hissediyordum. Ne yazıkki ne kadar zayıfsa kişilik özelliklerin o kadar güçlü oluyorsun iş dünyasında. Sonra düşündüm dedim ki kendi kendime "dünyanın sonumu gelmiş hah hah haaaa
" .
Sonra herzamankinden daha bakımlı ve neşeli işe gelmeye başladım, kendimi olabiliecek tüm olumsuzluklara gülümseyebilmeye programladım. İşim yoktu, bende bilgisayarımı kendim için kullanmaya başladım. Msn'de sohbet ettim, google amcaya merak etiiklerimi sordum, bu arada çok şey öğrenmeye başladım. Sonra bu cephe yavaş yavaş çözülmeye başladı. Çözülenler saygıyla yaklaştılar bana, müdürüm ise çekingen bir hal aldı. Sonuç "Sabrın sonu selamettir" , sıkıntının mükafatını mutlaka alacaksın arkadaşım.
Sevgilerimle
