yoğun duygular yaşıyorum..ya çok neşeliyim..ya da hüzünlü..tabi bunların hepsini aynı anda yaşamak biraz tuhaf.hayatıma bu siteyi ve yaptığım bazı değşiklikleri katmadan önce sinirliyken o günüm öyle sonlanırdı...yada duygusalsam ağlardım ve o günümde o şekilde noktalanırdı..oysa şimdi...duyduğum,gördüğüm,hatta aklıma gelen en ufak bir hüzne ağlıyorum..üzülüyorum..üzülene üzülüyorum..ağlarken aynı anda komik birşey olduğunda da gülüyorum..kahkahalar atıyorum....ilk başlarda bu durum bana çok garip geldi..ama şimdi galiba anlayabiliyorum..telkinler,reiki,meditasyon...bunl arı uygulamaya başladığımdan beri duygusal değişiklikleri yaşıyorum..öyle ki bulunduğum andan bir anda geçmişe,bir anda geleceğe gidiyorum sanki..işin tuhaf yanı,öyle bir güven duygusu var ki içimde tarifi imkansız,kendimi eski halimle kıyaslamaya kalktığımda arada koccaman bir uçurum var..eskiden olsa üzüldüğüm bir konuda kendimi salardım,saatlerce kafama takar,anda yaşadığım olumsuzluklar yetmiyormuş gibi artı olarak geçmişte yaşadığım tüm olumsuzlukları da getirir,kendimi daha bir çıkmaza sokardım..gelecek kaygılarımı da ekleyince çık işin içinden çıkabilirsen...
düne kadar bende bunların çok farkında değildim..dün yaşadığım bir olumsuzluk,bunları düşünmeme neden oldu..bir baktım kendime..alla alla...bu ben miyim?ne olmuş bana böyle..karşımda öfkeyle bana bağıran biri var,ve ben kendimi çok güzel ifade edebiliyorum,karşımdakinin gözlerinin içine bakarak,kaçmadan kendimi savunuyorum,haksızlığını yüzüne söylüyorum,üstelik zerre kadar korku yok içimde..sankibir güç var beni koruyan..öfkeleniyorum,kızıyorum ama ağlamıyorum,istesemde ağlamıyorum..nasıl anlatsam,o an sanki bir sahnedeyim rolümü oynamam gerektiği gibi oyuyorum,ve birazdan perde kapanacak,herşey yolunda olacak..eskiden hiç bu şekilde bakmamıştım..hatta o an gülesim bile geliyor o negatif ortamda...sanki bir anda komedi filmine dönüştürebilir mişim gibi geliyor hayatı...ama engel oluyorum kendime..çünkü o an onu yaşamam gerekli diye düşünüyorum..karşımdakine kinlenemiyorum,o an onunda rolunu en iyi şekilde oynaması gerektiğini düşünüyor ve hak veriyorum..ama bende en iyiyi yapmalıyım..benim rolümde nedense hep iyilik ve güzeli anlatmak..bir şeyi daha fark ettim..eskiden kırmamak için hep kendimi kırardım..kendimi kırmışlıklarım ve beni kıran diğer insanlar o kadar sevgisizliğe atmış ki beni,kendimi sevmemeye başlamışım..şimdi önce ben diyorum bunun bencillik olmadığını biliyorum,ben,ben olamazsam ne bana nede bir başkasına faydam dokunamaz bunu artık çok iyi biliyorum..kısacası arkadaşlar,ben bende ki değişimin farkındayım..yaşadığım bu gel gitler değişiyor olmamın açık bir ifadesi diye düşünüyorum..
dün akşam meditasyon yaparken ilk defa kendimi uzaktan seyrediyormuş gibi imgeledim..harika bir duyguydu..kendime dokunmak istedim..yaklaştım..çok tuhaf bir duyguydu,ilk defa kendime dokunacaktım..kendimi tanıyor olmama rağmen heyecanlandım..hani çok sevdiğiniz fakat ulaşamadığınız,dokunamadığınız,değer verdiğiniz birine ilk dounuş vardır ya,işte tam öyle bir duyguydu..güldüm,ne oluyor yaa o benim bende o, bu ne şimdi dedim içimden..ve bir şeyi fark ettim o an..ne kadar değerli biri olduğumu!çok ünlü,başarılı,zengin,ulaşılmaz birinden aslında hiç farkımın olmadığını..ilk dokunuşumdu bu kendime ve çok heyecan vericiydi..bunu daha önce yapmış olsaydım eminim bu duyguların hiç birini hissetmeyecektim..belki sizler bunu benden önce yapmış bu duyguları yaşamışsınızdır..ne demek istediğimi ve yaşadıklarımı aslında tam kelimelere dökemiyorum..ama uygulamamış olanlar varsa aramızda,tavsiye ederim..tabi ilk dinlenmesi gereken telkinleri dinledikten sonra...kendime aşık oluyorum ben galiba
ya da kafayı sıyırdım...ama olsun ben razıyım..çünkü çok güzel duygular yaşatıyor bu düşünceler bana...hayat tüm olumsuz gördüklerimize rağmen çok güzel,ve aslında çokta komik..sanırım bakış açımıza bağlı..bazılarımız balı gördüğünde yemeyi düşünürken,bazıları nasıl oluştuğunu düşünür,bazıları çiçeğe mal eder balı,bazıları arıya...oysa arı ve çiçeğin özüdür bal...sevgilerimle...
