hayalayaz

eylemciğim tabiiki halimize daima şükür ediyoruz..hele oğlum kendisini gözlüksüz düşünemiyor bile..göz ameliyatları başladığı zaman ..hani o, ruslar gelmişti ya gemide ameliyat yapıyorlardı..ilk gidenlerden biri ben olacaktım...anne gözlüğüm benim kulağım, burnum gibi ben kendimi onsuz düşünemiyorum..kaldıki en imkansız zamanımızda bile biz en kaliteli , rahatsız etmeyen gözlükleri alabiliyoruz...ben ameliyat olmam dedi..onu lens kullanmaya bile razı edemedim..rahatsızlık onda değil..bende..şükür etmeme rağmen imkanlar çoğaldıkça benim..suçluluk hislerim depreşiyor..çocuğumun böyle doğduğunu biliyorum...ama sanki erken anlasaydım..gibi saçma fikirler üretiyorum..elimde değil....kendime, bunda hiç bir suçum olmadığını söylemeye başlamanın zamanı geldi ve geçiyor..hepimize saygılı sevgiler..