tam olarak ayrımını yapamadığım bi konu bu. bizim toplumumuza mı ait, kadın olmaklamı ilgili, güvensizlikdenmi, korkaklıktanmı, kendine yetememekden yada toplumsal baskıdanmı bilmiorum , biz terketmesini bilmioruz.
bizi istemeyenleri, bizi sevmediğini söleyenleri bile ellerimizle kollarımızla sarmalıyor bırakmasın die yalvarıyor, türlü oyunlara gidiyoruz.eğitimli bir kadın oysa..eğitimci mesleği hatta.
maaşı, evi, arabası herbişeyi var ama mutsuzlukla sözleşme yapmış sanki. tek mutluluğun kendisini terkeden kocasının eve dönmesinde bulacağını sanıyor. inatlaaa
tutunuyor adama yaşama tutunacağına..
adam kararlı..sevmiorum seni dior.. artık sevmiorum. b i t t i...
kaıdn kabul edemior. bitemezz, bitemez nakaratında hala..bi güvense kendine, bi bilse kendini belki adamda silkelenecek ama fırsat vermior kadın. küçük kız çocuğunu mutsuz edior kendiyle babyla bir üstelik. anne ve baba yetişkin olmanın türlüü duygusu ardında hesabını görüyor belki ama küçük kız başedemior tüm yaşadıklarıyla.
anlayamıyor bu paylaşılamayanı. kim için savaşıolar bu iki koca insan. kendisini düşünüo olsalardı böle incitirlermiydi birbirlerini.. beni sevmiolar dior küçük kız.
baba özverili sevecen.. istemior böle olsun. ayrılalım ama kzıımız için düzenli görüşelim dior. kızını alıyor karşısına ayrı anneyi alıyor ayrı.. baba çaresizz baba yapayalnız..
kadın hırslarına,inadına teslim etmiş yaşamı. direnicem dior sonuna kadar. göreceksinn..yıllarda alsa bu savaş, bırakmıycamm seni..
ama küçük kız onları bırakıyor..öle yorgunkibu kaosdan, öle umutsuzki arada kalmakdan sonunda hastalanıyor..
tedavi sürecindeler..bana özgürlük direncinde, anne kızgın egosunun ardında halaa....küçük kızsa inatla ümit beslior beni seviolar die..
gerçek bi yaşam hikayesi bu.bizzat tanık olduğum..
lütfen hanımlar, başkasına değil ÖNCE kendinzie güvenin..
başkasından çok ÖNCE kendinizi sevin..
bu hayat hepimizin...
