Merhaba Suzy,
Yazdıklarımda kendi hayatından bişeyler bulduğuna sevindim, zaten burası bu yüzden güzel. Kızın kaç yaşında bilmiyorum ama ben nerdeyse 30 olucam :) Ve bu durum yalnızca son yıllarda rahatsız etmeye başladı beni. Biz annemle birlikte yaşamıyoruz ama çok sık görüşüyoruz ama hiç bir görüşmemeiz kaliteli görüşme değil. Yani sohbet, yemek, eğlence, gülmek yok. Sürekli bir gerginlik ve acele var. Şu anda da annemle msn de konuşuyorum. Merhaba annecim diye güzel güzel yazmaya başladım. Ama daha iki kelam etmeden laf yine (üstelik en sinir olduğum şekilde açık açık konuşulmadan üstü kapalı) pratik şeylere geldi... Zaten napıyosun dediğimde cevap 'banyo yapıcam şimdi' oldu ve orda sinirim tepeme çıktı. Bu banyo olayı çok manalı. İşim var gitmem lazım vaktim yok zamanım yok anlamına gelen bi laf. Annem kadar banyo yapacağını ilan etme meraklısı birini görmedim ve sonuçta bu kanıya vardım. Şimdide öyle 'banyo yapıcam' demek yani gidicem senle konuşmaya vaktim yok demek. Kimsenin zamanı yok benim de yok. Ama insanların sevdiklerine ayıracak vakti olmalı. Bir de zihni o kadar doluki konuşurken seni dinlemiyo. İlk söylediğinde asla anlamıyo çünkü dinlemiyo. Kısaca annemin benim manevi ihtiyaçlarım için hiç vakti yok. Ve benden de kendi gibi robot olmamı ancak işe yarar konularda konuşmamı derhal harekete geçmemi vs bekliyo. Ben buna karşı olan öfkemle başedemiyorum. Eminim senin durumun bu kadar aşırı değildir ama insanın bilinçi olarak kendine rahatlamı, gergin olmamayı, ucundaölüm yok ya diyebilmeyi ğretmesi o kadar önemliki... Umarım anlattıklarım işine yarar... Sevgiler...
