hayatımla ilgili aldığım bu karar bütünün ve benim en büyük hayrına olsun ...yaşamdan uzaklaşmak yada sorunlardan kaçmak kolay olanı..ama sanırım ben zoru seviyorum..bu güne kadar da hep öyle olmadı mı..yaşadığım zor günlerde vermiş olduğum her kararımla aslında gurur duyuyorum..kaçmadığımı,burada olduğumu evrene daha ne kadar göstermeliyim bilmiyorum..ama burdayım ve tüm sorumluluğu üzerime alıyorum..madem ki hayat benim hayatım,madem değiştirebileceğim bir çok şey benim belleğime kazınmış..o halde değiştirebileceğim ne varsa şimdi bulunduğum anda değiştirebilirim..gerçek olan bir gerçek var..doğru yanlız bir tane..denedim ve gördüm de pozitif düşünmenin etkilerini..o halde hayatımı neden çıkmazlara sokuyorum ki..geçmişin bana ne şimdi nede gelecekte bir faydası var..olumsuzluklar,sitemler,kötü düşünceler bana ne kazandırdı ki?gözyaşı ve hastalıktan başka..insanlar yada arkadaşlar,dostlar,veya en yakınlarımız ister bize destek isterse köstek olsunlar ne değişir ki?bana benden başkası yardım edemedikten sonra?iyiliksever dostlarımız bize yanlızca doğruyu söylerler ama uygulayamazsak ne faydası olabilir ki?tıpkı bunun gibi,bize kötülük yaptığını düşündüğümüz bizi üzen kişilerde biz izin verdiğimiz için bizi üzmüyorlar mı?izin verdiğimiz için..altı çizilesi bir cümle..iyi olan öğütleri bazen hüzünlü anlamızda aklımıza kabul ettiremeyiz..oysa kötü olanları aklımız hemen kabul eder..acı bize zevk veriyor sanki..yada bir başkası tarafından acınılacak durumda hissetmek..insanların seninle ilgilendiğini düşündüğünü görmek,bizi nasılda mutlu ediyor..oysa tersini geçirmeliyiz hayatımıza..mutluluğumuza sevinenleri çekmeliyiz..acımıza üzülenler nasılda birçok yerde varlar..oysa sevincimize sevinebilenler azınlıkta..ne için acındırıyoruz kendimizi?bu gün çok kötüyüm,eşim,ailem,arkadaşım,dostum,çocuğum v.b..beni çok üzdü..kendimi kötü hissediyorum..ne yapacağımı bilmiyorum..gibi cümleleri sarf ederek hayatımızı daha da çıkmaza götürmüyor muyuz?nasılsa üzüntümüz,gözyaşlarımız bir önceki saatlerde kalmayacak mı?öyleyse neden?niçin bu kadar çıkmaza sürüklüyoruz kendimizi?bir başka arkadaşımızın derdine bile kendi derdimizmiş gibi tepki verebiliyoruz..insan olmanın vermiş olduğu sorumluluktan mı,yoksa kendimizinde acılardan gelmiş olduğunu hatırlamaktan mı?acıların kadını rolünü oynamaktan ve tüm sorunlara çözüm bulan ancak kendi için birşeyler yapamayan insanı oynamaktan çok sıkıldım..bu rolü bırakmaya karar verdim..evet,başkalarının mutluluğu benim için çok önemli,ama bu benim mutsuzluğum olmamalı..sonuçta ben birilerini mutlu ettikçe daha fazlasını istiyor benden..bense istemeyi bilmiyorum..sanırım hayatın bana bir borcu var..bu güne kadar hep verdim..mutlu günlerini hatırla diyorlar bana..ya da mutlu bir anının fotoğrafını bul ve as..baktımda bir tane resim bulabildim,yüzlercesinin arasından.o resimde de neye mutlu olduğunu bilemeyen bir hülya vardı..yapmacık bir gülüş..güldüğüm bir çok resimde bunları gördüm.içten bir gülüşüm yok..ve çok şaşırdım..hiç farketmemiştim bunu..gülebildiğim anlardaki tebessümlerimse,bir başkasının hayatına kattığım mutlulukların vermiş olduğu gülücükler olduğunu farkettim..iyide neden ben insanları teselli edebiliyor,yardımcı olabiliyor,güldürebiliyorken,kendimi güldürüp mutlu edemiyorum..yada beni güldürmek mutlu etmek için neden hayatıma birilerini çekememişim bu güne kadar..sanırım ben bu rolü benimsemişim..ben; acıların kadını,sabırlı,güçlü yardımsever,başkalarını mutlu eden insan rolünü üstlenmekten hiç şikayetçi olmamışım..kaderim olarak görmüşüm..yada kadınlar böle olmalı öğretisine mahkum edilmişim..ama hayat bu değil..kendimi mutlu edebilme fırsatım hala varsa,daha ne kadar yaşayacağımı bilmediğim şu hayatta.öyleyse bende onu seçiyorum..mutlu edebilen ve mutlu edilen kadını oynamayı seçiyorum..verdiği her pozitif enerjiyi almasını da bilen kadını seçiyorum..ve kendimi diri diri gömdüğüm geçmişin mezarından çıkarıyorum..merhaba hayat,ben geldim..ve senden bana olan borçlarını artık ödemeni bekliyorum..biliyorum ki bu güne kadar istemedim..isteseydim mutlaka verirdin..şimdi istiyorum..hak ettiğim herşeyi,nasılsa sonsuza dek kalıcı değilim bu evrende..nasılsa bana verdiğin herşey sana geri iade olacak..kiralık olan hayatı,kiracı olan bana mutlu yaşatmanı istiyorum..bende kalan tekşey bana kazandırdıkların olacak..seni seviyorum hayat...
