 Ynt: hülyaa,günlüğümsü gülümseme..
Yazını okduğumda gözlerim yaşardı...Aynı şeyleri bende yaşadım,hissettim...Kendimi bir mezara gömüp,ceset formunda yaşadım yıllardır...Ve bir süre sonra ağır gelmeye başladı bütün bu şeyler...İnsanları hayatımıza sokup,onların yaptıkları kötülüklerin nedeninin biz olduğuna katılıyorum...Biz izin verdiğimiz sürece istediklerini yapıyorlar...Ama izin vermeyince bazı şeylere,önce bozluyorlar ama sonra onada alışıyorlar...İlişkilerin çoğu ben hep verici olduğumdan ötürü bitti...Bazen bakıyorum karşımdaki kişi bana ne verdi diye(basit günlük şeyler bile önemli benim için)cevabı çok az şey oluyo...Çok acı yani...Hep birşeyler veriyorsun veriyorsun ve vermekten yoruluyorsun...
Seni çok iyi anlıyorum arkadaşım... |