fund Nickli Üyeden Alıntı

benim tek sorunum ,ruhumu bulup bedenime oturtmak..ruhum kayıp,dolayısıyla kendimi robot gibi hissediyorum.geçen saatlere günlere haftalara bakıyorum ,,geçmiş.. ama ben onları yaşamamışım sanki ..yarınlarımın da bu şekilde olacağı endişesi beni yiyor. 2 çocuğum var resimlere bakınca inanamıyorum ,çocuklarımı büyütmüşüm ama ben nerdeymişim acaba ...anlatabiliyormuyum yani dolu dolu yaşayamamak sanırım benim tanımım (6ve 9 yaşındalar çocuklarım)hatta bakıyorumda duygularımı yitiriyorum ,ağlayamıyorum,sevinç,mutluluk (ne mutlu eder beni diye soruyorum kendime ,,hiçbişey cevabını alıyorum.peki mutsuz muyum hayır mutsuzlukta yok ,,arkadaşlarımın anlattıklar,yaşadıkları ,sorunları çok basit geliyor bana ben kendimle ilgili paylaşım adına bişeyler anlatmak istiyorum ,sonra "amannn onu ne ilgilendirir ki ne gerek var anlatmama "diyerek vazgeçiyorum yani bi anormallik hissediyorum kendimde ,adını "ruhum firarda" koydum)... bu telkinlerle ilk hedefim olan ruhumu bulma çabalarım sonuçsuz kalmayacak buna inanıyorum