Hayatimdegisti.com kişisel gelişim ritmotrans telkinli Cd'leri - Tekil Mesaj gösterimi - yaşamalıyım diye düşündüm ve kanseri yendim:)

05-12-2007, 07:33 PM

Alıntı:

hepinize teşekkür ediyorum yazdıklarımı okuduğunuz ve beni anladığınız için.ve sevgili yakamoz neden ben sorusuna oldukça fazla takılmıştım aslında.
2003 'ün şubat ayıydı ve istanbulda lapa lapa kar yağıyordu.3 kmlik yolu yarım saatte gidebilmiştik hatta.arabamızın kliması çalışmadığı için annem beni battaniyeye sarıp oturtmuştu koltuğa:)demokraside çareler tükenmiyor misali.o gün moralim çok bozuktu bütün yol boyunca babamla ablam üzülmesin diye kendimi kastım ağlamamak için ama hastaneye girince artık kendimi tutamadım ve koyverdim gitti.salya sümük ağlamaya başladım bir ara yan tarafımdaki koltuğa 60 yaşında bir teyzeyi getirdiler ilacı takıldı ben hem ona bakıyodum hem ağlıyodum kadıncaaz bi süre sonra dayanamadı yavrum ağlama ,ağlamanı gerektiricek bir şey yokki dedi.ağlayacağına şükretki hastasın ama tedavi olabilecek maddi güce sahipsin ve emin olki manevi gücede sahipsin dedi.sen şimdi kendi kendini yiyip bitiriyosundur neden ben diye dedi,o anda alnımdan vurulmuşa döndüm sanki bütün hastaların arasında evrensel bir dil vardıda biz o şekilde birbirimizi anlıyabiliyorduk.kendine sormak sadece seni üzer dedi.ve cevabıda zaten baştan verilmiş sana ,demekki bu hastalıktan kendine çıkartman gereken bir pay var,yaşayıp görmen öğrenmen,alman gereken dersler var ve sen bunun üstesinden gelebilirsin istersen dedi işte bu yüzden sensin dedi.
o güne kadar 3 ay boyunca her gün her gece kendi kendime neden ben neden ben diye sormuştum ve cevabını bulamamıştım.ama o gün anladımki latife teyzenin söyledikleri baştan sona doğru.benim birşeyleri anlayabilmem için bunu yaşamam gerekiyordu.önceliklede içimde olan gücü açığa çıkartabilmem ve inancımı çoğaltabilmem için.
sevgili latife teyze umarım iyileşmişsindir.ve sanada çok teşekkürler içindekileri paylaştığın için benimle.bu gün bu siteye bu satırları yazmam için ve bu hastalığı yaşayan kendini yalnız hisseden insanların okuyup yalnız olmadıklarını anlayabilmesi için bu hastalığı yaşamam gerekiyordu.

hiçbir zaman hiçbirimiz yalnız değiliz lütfen unutmayalım bunu.

ayçiçeği yürek dolusu saygılı sevgiler..zaman zaman hepimiz neden ben sorusunu sorarız..ben kendi adıma nasıl sorusunu daha fazla kullanmaya çalışırım ama, şu anda neden ben diye sorduğum zamanlarda ne kadar haksız olduğumu gördüm..öğrendim..bize öğrettiğin her şey için teşekkür ederim..ve seni bu kadar cesur olduğun için tebrik ederim..aslında salıversek zihnimizin derinliklerine gömdüğümüz beyaz barış güvercinlerini evrene nekadar güzel olacak hayat haydi hep beraber

salalım içsel barışımızın sembollerini evrene ..hepinize ve özellekle başaranlara saygılı sevgiler