[siyah]

Benim sevgilerim çok, affetmem çok kolay oldu... Kolay affetmek bana sınırlarımı iyi çizememek gibi bir çizgisizlik getirdi. Tüm insanlar iyi değil, kötü de değil bazen kötü diye yorumladıklarımı bile kendi gerçeklerini yaşıyor. Bazı insanlar negatiflikle besleniyor. Olumsuzla mutlu oluyor. Benim yaşadığım en büyük değişim ben kendimi bildim bile birşeyleri değiştirmeye çalışırım. Herkez değişmek istemez. Herkeze aaa yapabilrsin derim. Daha iyi olalım huzurlu olalım vb...... der durur kendimi yorarım oysa herkez huzurlu olmak istemiyor herkez huzurda bulmuyor mutluluğu kimi dedikoduda, kimi kinlenerek, kimi nefrette buluyor aradığı enerjiyi herkes pozitiflik aramıyor. İnanın ben bunu ne çok yaşadım gezelim tozalım paylaşalım hepimiz birbirimizi sevelim ama bu heryerde böyle yürümüyor. Bir düzen bozan çıkıyor biryerlerde kıskançlık tat veriyor bazı insanlara bana ağır gelen bu duygu bazı insanları zinde tutabiliyor. Sonuçta hepimiz insanız içimizde iyilikte kötülükte var. Sanırım hiç birşeyi tabulaştırmadan, insanları insan formundan çıkarmadan olduğu gibi görmek lazım... Bunu yeniden düzenlemeye çalışıyorum. Seçtiğim dili hep yeniden dinliyorum. İçindeki daimaları, herzamanları insanı insanlıktan uzaklaştırabilecek tanımlamaları çıkarıyorum. Hepimize iyi bir gün diliyorum.