sayfayı ihmal ettiğimi farkettim. ben zaten genelde hüzünlü hissettiğimde yazıyorum ,şuanda hüzünlüyüm.
o ve ben yollarımızı ayırdık.koca kadınım ama aşk acısı çekiorum.insan büyüyor ama yürek büyümüor sanki, o hep çocuk kalıor..
benki mantıklı insanımdır. mantıkla çözerim herbişeyi..
mantıklı ne büyük kararlarda aldım yaşamamımda, sonradan pişmanlık duymadığım. ama bu gönül işi başka bişimiş..
hani gözünü kapatıyosun ama görüntü silinmior.
yolunu değiştiryosun ama her bir sokak aynı yere çıkıyor misali..
geçiceğini biliorum , böle olması gerektiğine eminim hatta..
ama bi tarafım eksik sanki. başkalarıyla yaptığım sohbet aynı tadı vermior, benzer şakalar güldürmüor beni.gittiğim yerler, gördüğüm insanlar tad vermior o yokken. sonra merak ediorum ne düşünüor, onunda canı yanıormu? kadınca krizlere de giriyorum anlık..gözleri bana baktığı gibi bir başka kadına bakıormu? oda beni özlüormu ?benim özlediğim gibi..
kendimi hasta gibi hissediorum.elim kolum kalkmıyor, oğluma güzel bakamıyorum. onunla oyun oynarken aklım başka yeerlere gidiyor ki,
bu hiç olmasını istediğim bişey değil. ama elimde değil..acı çekiorum.
