[fatale]

Mevlana kategorisini görüp de bir şeyler yazmamak mümkün mü???Başlığı farkedince ben de,26 Haziran 2007 'de Mevlana'la ilgili bir gösteriyle ilgili olarak yazmış olduğum yazımı paylaşmak istedim.Çok anlamlı bir başlık olmuş,gönlünüze sağlık..

''Evet,malumunuz,2007 Mevlana yılı ilan edildi.Dolayısıyla,Mevlana'nın hayatını anlatan envai çeşit gösteri organize edilmekte.Bunlardan biri,19 Haziran 2007'de gittiğim gösteriydi.Hayatıma mana katan o iki geceden sonra kendimi çok daha farklı hissediyorum.



Hayatımda ilk defa bir konserde kendime hakim olamayarak hüngür hüngür ağladım.Yer müsait olsa,bıraksalar,yerlere yumruklarımı vuraraktan daha çoook ağlardım.O kadar ileri gidememekle birlikte dedim ya kontrolden çıktım.Fakat,daha sonra anladım ki,o bambaşka bir tecrübeydi.Kederden ziyade,içi coşku ve aşk dolu bir ağlamaydı.Mutluluktan ağlayan bir insan olduğumu bilmeme rağmen bu duygunun farklı olduğunu rahatça yazabilirim.Öyle ki,sonrasında yaşadığım bu anlamlı tecrübe için çokça şükrettim.Ve anladım ki,aşka gelmişim.O gecelerde akan gözyaşlarımla birlikte,bugüne kadar birikmiş tüm olumsuz duygularımın akıp gittiğini ve yerini yoğun bir huzur duygusuna bıraktığını net olarak duyumsadım.

Bir hafiflemişlik duygusu sardı tüm benliğimi.Çok mutluydum ve çok mutluyum.



Konser sayesinde bir vesile kaptım ki,bugüne kadar Mevlana hakkında klişelerden ötesine gitmeyen ben,

hayatımı onunla doldurmaya,onunla düşünmeye başladım.İnternette olsun,okuduğum kitaplarda olsun,

onu öğrenmeye çalışıyorum.Hayatıma işlediği her an benim için çok önemli.Öyle güzel bir enerjisi var ki,yumuşacık sarıp sarmalıyor.Neden daha önce dalmamışım bu deryaya bilmem ama zamanı bu zamanmış ve iyi ki böyleymiş.Çünkü,belki daha öncesinde yüzeyinde kalabilirdim.Oysa şimdi,derininde nefes alırken,için için aşka doluyorum.Kül olmuyorum,olamıyorum ama hissetmek bile yetiyor mutlu olmaya.Herkes yaşamalı,anlamalı,en azından bir cümlesini hayatının bir kenarına kazımalı.O anlam bir anda öyle kocaman oluveriyor ki,bir bakmışsınız bambaşka biri olmuşsunuz..



Gösteriye gelince,Orhan ŞALLIEL'in güzel ve dingin müziğiyle birlikte,Yılmaz Erdoğan 'ın içli okuyuşu ve Ali GÜl'ün samimi anlatımı,hafızlar,en son olarak sema gösterisi bir bütün halinde keyif vericiydi.



Biri vardı ki,ona tek bir paragraf yazmak isterim.Çok çok çok özeldi.Ziya AZAZİ,adlı dansçının tek başına yaptığı sema gösterisi tüyler ürpertici,olağanüstü güzellikteydi.Onu ifade etmek için kelimeler kifayetsiz kalır.O dönerken,yaratana yükseldiğimi hissettim.Kollarım kenetliyken açtım kendimi ilahi enerjilere.Sanki hepsi oradaydı o gece.Zaten,ağlama hissimin oluşması Ziya AZAZİ'de başladı,Allahümme Salli ala ilahisinde son buldu,o andan sonra ben yoktum.

Ben küçücüktüm..O küçülmüşlükle çokça dua ettim.Umarım kabul olur.Yaratan,ne yetenekler yaratıyor.İçimden avaz avaz bağırmak geldi ama öfkeyle vs değil tabi,haykırmak demek sanırım daha doğru.

Böylesi yaratıları görüp de nasıl inanmaz insan.Nasıl hissetmez Allahım!!!!Yazarken bile tüylerim diken diken oluyor.



Neyse..Eğer bu gösteri bir daha tekrarlanırsa lütfen kaçırmayın.Alacağınız lezzete ve hissedeceğiniz manaya kefilim..İnanın asla zamanınızı kaybetmezsiniz.Nelerle zaman kaybettiğimizi düşünürsek...''