sağol canım..ellerine sağlık...
minişlerimiz maalesef bazen tahammül sınırlarını zorlayabiliyorlar..ama ben ona kızmanın popişine şaplatmanın hiç bir yararı olmadığını uzun zaman önce farkettim...hatta böyle durumlar yaşandıktan sonra ki vicdani rahatsızlığı çekmektense,,,kendimi sabırlı olmaya ve bu konuda yetiştirmeye çalıştım...
şu anda arada kaçamak kızmalar oluyor ama ...her şeyi daha kibarlıkla vede güzellikle halletme olayını oturttuk gibi...
tabiiki bizlerde bazen zor koşullrdan geçiyoruz ve kalmıyor sabır...
ama ben şimdi kendime şunu hatırlatıyorum...
bütün gün çalışıyoruz...yoruluyoruz...bazen koca çocuklar sabır bırakmıyor adamda...
ama ne yaparsın'ki çocuklarımız bunları anlayamıyabiliyorlar...onlar bizi özlüyorlar gülüm...
ve bizden şımarıklıklarına karşı sabır vede sevgi istiyorlar...ben şimdi ona daha çok sevgi verebiliyorum..
çünkü bizden başka şımarabilecekleri kimse yok...sevgiler canım benim...
