bahar, tehlikelidir.
insana olmayacak isler yaptırdığı gibi
çabucak kaçtığı için suçu hiç bir zaman ispatlanamamıştır.
tekin değildir yani..
yaz, fazla şımartılmıştır, fazla havali.
bedenlerin kusurlarını göstermeye zorlayıp yorar insani.
bedenlerin mevsimidir yaz;
yani sükseli bir kimse değilsen bitiktir işin.
süklüm büklümsündür bütün mevsim..
sonbahar, başlangıç ve sondur.
niyeyse hep bir şeye karar vermelisindir sonbaharda.
bu yüzden durup denize, denizsiz yerlerde göğe bakılmalıdır hep.
"yağmur yağınca deniz çoğalır mı ?"
diye sorulmalıdır....
niyeyse...
mevsimlerin en merhametlisidir kış.
evin mevsimi; sarılmanın,sarınmanın,sarmalanmanın.
sıcak çayların, derin sohbetlerin, efkarlıca içmelerin mevsimi...
karşılaşmaların değil "buluşmaların" mevsimi...
sıcak olan her şeye doğru neşeyle yönelmenin,
böylece hep beraber ılımanın..
yaşamın çamursu halini uzun uzun düşünmenin mevsimi...
atkılar ve şapkalar yüzünden dağılmış saçlarımızla bizi güzel bulacak birileri olacak mı bu kış?
yatak 36.7 derece olacak mı girdiğimizde?
yoksa boynunu kendine yaslayan kuğular gibi mi olacağız bu kış da?
öyle işşte...
mevsimlerin en ince fikirlisidir kış..
iyi kışlar!!! :)