[yakamoz]

Bütün krizleri 26 alimallah super

* * * * * * *

Genelde olayları ve durumları değerlendirirken empati yaparım. Sigara üzerine düşünürken onunla ilgili bugüne kadar hiç empati yapmadığımı farkettim.Öyle ya onu hep suçlamış, ondan kurtulmaya çalışmıştım ama o bir türlü beni bırakmamıştı aksine kene gibi yapışmıştı beynime ve bedenime.Acaba ona söz hakkı versem bana neler söylerdi? Kendini nasıl ifade ederdi?

Konuşabilseydi eminim dürüstçe bana başta şunları derdi:

Ben size beni toplayın, harmanlayın, beni sigara, puro adını verdiğiniz silindirik şekle getirin veya kıyma haline getirip pipolarınıza doldurup yakın. Yanarken çıkardığım dumanı içinize çekin… Ben de sizi bir güzel zehirleyeyim…demiyorum ki.

Ben bir bitkiyim, yaratıcımın bana verdiği görev, topraktaki zehirli maddeleri bünyemde toplamak, toprağı temizlemek. Bütün yaptığım bu.

Bende üzülüyorum sizlerin beni kullanmanıza, hani anlamda veremiyorum.

Nasıl bir kimyanız var ki, benim tadıma bakan bir daha beni bırakamıyor?

Kendinizi neden öldürmeye çalışıyorsunuz?

Neden kendinizi zehirliyorsunuz? Bir başka kişi sizi zehirlemeye çalışsa onu da beni sevdiğiniz gibi sevip yanınıza canınıza koyarmısınız siz?

Hakikaten bizim nasıl bir kimyamız var ki, kendimize en acımasız düşmandan daha düşmanca davranıyoruz?

Bir başkası bizi zehirlemeye kalksa, onu bağrımıza basıp sıkı sıkı sarılır mıydık, ona karşı bağımlılık geliştirirmiydik?...

Bu konuşma daha da uzatılabilir...Bunlar şu an aklıma gelenler...

Sevgiyle kalın.