[shamanic]

okudum..
etkilendim..
paylaşmak istedim..

bekir coşkun dan..


askerin köpeği...


o sınırdaki soğuk dağda bir asker nöbet bekliyor, yanında köpeği var.

ikisi de uzaklara bakıyorlar.

biliyorum; asker yurdunu, köpek askeri seviyor.

asker yurdu için, köpek asker için ölmeye hazır.

benim önümdeki sadece bir kare fotoğraf. ama o tek kare fotoğraf beynimde bir videoya dönüşüyor,
biraz sonra asker "oğlum..." diye köpeğin başını okşuyor.

köpek askeri kokluyor.

(.....)

pkk’nın bomba yüklü araçlarının peşindeki polislerin yanlarında da köpekleri var.

ankara’da, bursa’da, istanbul’da köpekler bombalı araçları patlamadan buldular.

önceki gece van’da köpek "şaina", büyük şehirlere doğru yol almakta olan patlamaya hazır minibüsü yakalattı.

köpekler kaç can kurtardılar bilemeyiz.

*

ama insanoğlu köpekler kadar vefalı değildir.

ne de köpekler kadar dost...

bir türlü anlatamadık.

anlamıyorlar.

*

sevgili okurum melike aslantepe’den birkaç gün önce bir mesaj aldım:

her zamanki gibi bu puslu kış günü de annesiyle yürüyüşe çıktılar.

veterinerin olduğu caddedeki bankta bir kadın oturuyordu.
kadının yanında ayaklarında serum bantları olan bir köpek vardı. köpek halsiz, hasta ve bitkindi.

kadın arada bir köpeği kucaklıyor, bir şeyler söylüyor, başını okşuyor, sonra banka çöküp ağlıyordu.

melike’nin annesi üzüldü, kadına yaklaşıp "neyi var, yardımcı olabilir miyim?" diye sordu.

kadın "çok hasta" dedi.

onu teselli etmeye çalıştılar, kadın köpeğini kaybederse buna dayanamayacağını anlattı.

"üzülmeyin" dediler:

"siz elinizden geleni yapıyorsunuz. ölürse hep birlikte size bir başkasını buluruz."

kadın köpeğine yeniden sarıldı.

dudakları titrerken şu cümleyi söyleyebildi:

"başkası olmaz, bu benim şehit oğlumun köpeği..."

http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/...id=61&sz=30122