[CeM]

Herkese merhaba...Bende biraz birşeyler yazayım :)
Ben 2 haftadan biraz daha az bir süredir düzenli olumlama çalışması içerisindeyim ağırlıklı olarak mutlu ruh hali için,dün benim için çok harika bir gündü gayet mutluydum bugün biraz dalgalanma var ama ilerledikçe daha da iyi olacağıma inanıyorum...Geçen gün kendime bişey çekmeyi imgeledim ve dün çekmeği başardım.Her ne kadar başkasından beklediğim birşeyi sırf dileğim gerçek olsun diye kendi kendime hediye etmiş olsamda sonuçta düşüncem nesneye dönüştü :)
-Şükretmek konusuna gelince,açıkca ifade etmekden çekinmiyorum biraz da ister istemez dini bir içerik olacak ama belirtmek istiyorum düşüncemi: ben şu ana kadar hayatımda bir kere bile namaz kılmış değilim ama 12 yaşımdan beri tek bir gece bile tanrıya şükretmeden uykuya daldığımı hatırlamıyorum yani belki öyle değil ama böyle tanrıya karşı görevimi yapmış olma duygusu için kapıma gelen,sokakta gördüğüm dilencilerden birine bile sadaka vermeden geçmedim...Eğer önümüzdeki 10 yıl içinde hedeflerime ulaşabilirsem(ulaşabilirsem demiyorum ulaşacağımda...) insanlık için müthiş fikirlerim var madem sınır yok diyoruz o zaman elimizden gelenin en iyisini yapmalıyız diye düşünüyorum aksi takdirde sınır vardır diyenden ne farkımız olur?
Ben hep insanlara birşeyleri kanıtlamaya çalıştım ama şöyle bir şey var insanoğlunun doğasında;yaşamadan anlamıyor...O yüzden artık işin icraat kısmına söylediklerimin spekülatörlük olmadığını kanıtlama kısmına yoğunlaşmam gerektiğini anladım...Bu sitedeki insanlar gerçekten çok kafa dengi inasanlar...Birşeyleri anlamış insanlar ki buradalar,ama çevremdeki insanlar için öyle düşünmüyorum zaten gerekde duymuyorum insanlara faydalı olmak güzel mesela 2 gün önce bir arkadaşımla biraz sohbet ettik sadece annesinin ve kendisinin bildiği bir sırını benimle paylaştı(ama 3 kişinin bildiği sır değildir :)) eve gidince ellerim titredi dedi...yani o derece etkilemişim onu.... yani bunlar benim için harika hisler,yararlı olabildiğimi hissettiriyor bana ve çok daha önemlisi doğru düşündüğümü hissediyorum...Fakat artık çevremdeki insanlara artık kendi bakış açımla değil de onların bakış açısı ile yaklaşmayı artık tercih edeceğim çünkü herkes malesef bizlerin bahsettiği şeyleri anlayamayabiliyor...Önemli olan da zaten anlayan anlayamayan herkesde olumlu kelebek etkileri bırakabilmek diye düşünüyorum...Benim abim yok ama kuzenim vardı (yani halen var :)) benden 8 yaş kadar büyük...
Benim kuzenim çok fantastik düşünceli ve felsefik bir insandır...Ben küçükken hep onla zamanımı geçirirdim bana bilimsel olaylardan,fantastic düşüncelerinden bahsederdi,metafiziksek konular filan... aynı türde filmler izletirdi yani beni etkiledi anlatabiliyormuyum? ve bana doğru insan olduğunu,çevremdeki insanların en zekisi olduğu düşüncesini aşıladı ve benim kişiliğimi oluşturdu(8-10 yaşlarımda)...Bende tıpkı onun gibi düşünüyorum,onun gibi hareket ediyorum istesemde artık normalleşemem (istememde zaten) yani bana bahsettiği şeyler hep normal dışı idi...Dikkat ederseniz insanların kişilikleri oluşurken çeversindekilerden birisi model alarak oluşur(genellikle bunlar abi ve ablalar olur ) Bu son bölümü anlatmamın nedeni insanlar neden bizi anlamıyor sorusuna cevap vermek içindi...Ve ben şu anda sadece kuzenimle ve bu sitedeki insanlarla bu tür konulardan bahsedebiliyorum,çünkü diğer insanlar hiçbirşey anlamıyor :)(alın size bir sır'ın içindeki sır daha :)) bu aralar çok müthiş derecede yararlı olma isteği var içimde...Alakalı alakasız ne biliyorsam paylaşayım istiyorum çünkü geri dönüyor bana...Mesela Konfiçyus der ki : Sen bana bir elma versen ben sana bir elma versem sende bir elma bende bir elma olur,ben sana bir bilgi versem sen bana bir bilgi versen sende iki bilgi olur bende iki bilgi olur...