fundcuğum canım benim
ağlama demiycem,hatta ağladığına üzüldümde demiycem..çünkü gözyaşların seni üzenler için değil ki.içinde yaşattığın ve sevilmeyi özleyen SEN için..kendi minik duygularına hislenmen ne kadar da güzel..ben çok sevindim bu vesileyle seni özleyen çocukluğuna gidebilmiş ve onu sevebilmişsen ne mutlu sana...
ben ara ara çocukluğuma gider kendimi sever okşar,sarılırım..hatta affedemediğim beni üzünleri de hayalimde çocuk yapar onlarla konuşurum..inan bana çok işe yarıyor..minik,ürkek şirin bir çocuk sarıldığınızda nasılda mutlu oluyor..bazen o çocuk sevimsiz öfke doluda olabiliyor..ancak nedenlerini düşündükçe onuda anlıyorsunuz..iyi bir çalışma yani..tavsiye ederim..